Het is een vaak aangenomen misverstand dat Vikingen enkel onze westkusten bezeilden en bedreigden. De woeste zeevaarders uit Scandinavië zeilden met hun schepen niet alleen naar West-Europa maar ook oostwaarts via de Finse Golf en vervolgens zuidwaarts over de grote Russische rivieren als de Don en de Dnjepr, helemaal naar de kusten van de Zwarte Zee.

Vooral Zweedse Vikingen roofden langs de kusten van het huidige Finland, Estland en uiteindelijk ook Polen. Te midden van de 8e eeuw waren zij tot in Rusland doorgedrongen waar zij op uitnodiging van de Slaven hielpen bij het oplossen van de constante stamoorlogen. Vanaf dan zouden zij bekend staan als Varjagen of Varangians, wat beschermheer of roeiman betekende.

In deze streken werden de Varjagen vaak ingehuurd als metgezel ter bescherming van andere vijanden. Eenmaal zouden de Zweden zich zelfs teruggetrokken hebben naar hun thuisland, waarop de Slaven onderling terug in conflict kwamen en zij de Vikingen vroegen terug te komen om de orde te herstellen. De leider van de Zweedse Vikingen, prins Rurik, vestigde zich daarop in Lagoda waar hij het bestuur overnam. Meer en meer Vikingen vestigden tussen de Finse en Slavische stammen, waarmee uiteindelijk het Kanaat van Roes ontstond.

vikingen

Onderweg plunderden ze en dreven ze handel met lokale Slavische stammen, om uiteindelijk de lading van hun schepen via de Oost-Europese waterwegen in de rijke stad Constantinopel te verkopen. De eerste melding van Vikingen die via deze route in Constantinopel arriveerden stamt uit het jaar 860. Aangetrokken door de rijkdom van het byzantijnse rijk wist Rurik een groot aantal van de nederzettingen te verenigen om zo de de stad te overvallen.

Deze en andere pogingen bleven echter zonder resultaat. Sommige Varjagen daarop hun diensten aan bij de byzantijnen en werden ondergebracht als lijfwachten van de keizer. Hun naam, Varjagen, werd na verloop ook de naam van het militaire elitekorps.

Loading full article...