De vorige keer was het verhaal eigenlijk midden in een brief blijven steken en ik wil nog iets vertellen over de periode in Tanger, dat mijn oom daar als vluchteling bij de Nederlandse ambassade zijn hand moest ophouden als zovelen. Ik heb over die tijden een boek gelezen van de schrijfster Dola de Jong, die later met haar toenmalige echtgenoot in de VS is gaan wonen.

Het boek heet "En de akker is de wereld", reeds in mijn jeugd hoorde ik hierover lovende boekbesprekingen op de radio. Later kwam het televisietijdperk en is het boek in vergetelheid geraakt. Onlangs is het weer in herdruk verschenen en ik had het al vele malen gelezen omdat het zo'n fantastisch boek is

( Gelukkig was ik het eens tegengekomen bij een partij oude boeken ! ) Maar goed, ik heb er dus iets mee omdat mijn oom daar toen ook was !

In het boek komt die consul van Balekom dus voor, maar ook en vooral het verhaal van Aart en Lies, twee in Europa en vervolgens in Tanger verdwaalde en gevluchte idealisten, hij heette volgens de brieven Bob Rädecker van de bekende familie en zij hadden onderweg in Frankrijk ook nog eens zes kinderen geadopteerd ( het waren de Poolse Luba en Maria,de Duitse Hans en Rainer, de Franse Pierre en de Vlaamse Berthe) behalve dat hadden zij zelf een baby, die Dolfje werd genoemd.

Die kinderen werden in Tanger aan het werk gezet in een eindeloze sleur om de steeds dorstige tuingrond te besproeien met gieters water uit de put.Zij waren zeer gastvrij voor iedereen ook omdat zij daar zo geïsoleerd waren, en ook mijn oom was daar meermalen te gast als medelander om thee te drinken (men deelde als het ware in elkaars armoede met een zekere blijmoedigheid ) Wat de brief van 10 september 1940 uit Tanger betreft volgt hier nog een deel :

Loading full article...