Hoofdschuddend sla ik de ogen neer. Wat een gekrijs om niets. Echt, ik snap Dana nooit. Een hoop gedoe om niets.  De stoppen slaan finaal door bij dat rare mens.

O, wacht, zij stemde niet op nepgodin van de zee. Zij zag de minpuntjes. Zij heeft wel oog voor valsheid. Zij ziet hoe de schubben van haar staart verbleken bij mijn kleurrijke vederpracht.   

 Mijn oordeel stel ik bij.

Ja, ik kan dat wel. Mijn ongelijk toegeven.  Ik ben groots.   

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

marijke
hihi gewoon lekker jouw woord gebruiken.👍
Reply
Hans van Gemert
Een mooi stoppenkastverhaal :-)
Reply
Ingrid
Ik ben er breed genoeg voor.
Reply
Naturefreak
Dat is alvast een superstart!
Reply
Encaustichris
Hup, omhoog die veren!
Reply