Een man op de metro, alleen dan zonder metro maar met station. Een station sinds 1985, maar aangelegd voor wie?  Hoe nutteloos moet het station zich voelen, of  in ieder geval de bedenker. Zou schuldgevoel bij de bedenker een beter gevoel zijn welk meer in de buurt komt? Snel laten we ons insluiten als de bewaking het terrein verlaat in een busje.  Eens wat anders, uitbreken, Maar dat is latere zorg.

Nieuw prikkeldraad moet ongewenste lieden buiten houden. Koper blijft koper en ijzer blijft ijzer, ook als het  ouder dan 30 jaar is, dus handel . Waarom wordt het station nog onderhouden eigenlijk? Voor wie en hoe lang al? Zou het onderhoud in een bureaucratisch boekje staan die ze op het stadhuis zijn vergeten, een soort automatisme sinds 1985 dus? 

 Wie weet, ondertussen probeer ik mij voor te stellen wat voor een knooppunt dit had kunnen zijn. Wat het deze drukke wijk had kunnen opleveren. Nu heeft een van de beneden bewoners van het viaduct een deugd gemaakt; een luxe overdekte garagebox.  In gedachten zie ik voor mij hoe zijn luxe Mercedes achter de deur staat te glimmen, maar ondertussen weet ik  dat het een  Kadet uit midden 90 is.

Ik vraag mij af of er eigenlijk nog iemand op het stadhuis niet alleen van dit station af weet maar ook deze wijk nog recent heeft bezocht . Mocht iemand nog roltrappen zoeken; ik weet er nog twee. Al wat ouder maar nog nooit gebruikt.

Station Chet, Charleroi, 2017.

Loading full article...