Achter de coniferenhaag had ik me verscholen tussen groen.

Cynisme droop van me af en vormde donkere plasjes op de aarde.

Hij zou me alleen daardoor al weten te vinden.

Telkens weer, steeds opnieuw maakte ik dezelfde fout.

Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

Els Vergaerde
Mij breekt het angstzweet me uit!😂
Reply
Encaustichris
Brrrrrr, moorddadig goed!
Reply
ElisabethsMagazine
Lekker spannend geschreven. Handig gebruik gemaakt van het 140 W woord. 
Reply
marijke
tja dat was zeker niet handig van je.
Reply
Dana
Ja, dom hè. Zal ik een vervolg schrijven? 
Reply
Miranda Tabor
Fenomenaal, hoe jij kunt spelen met taal. Woorden schieten mij te kort....en dat gebeurd niet gauw. 🌹
Reply
Dana
Wat een geweldig compliment, die steek in mijn zak
Reply
Diaantje 🦋
Krijg er bijna kippenvel van! Heel erg mooi geschreven! 
Reply
Dana
Bijna, gelukkig, bijna is niet helemaal. Dank je wel
Reply
Schorelaar
spannend, slecht vooruitzicht overigens
Reply
Dana
Ja, ik dacht ik stop maar, anders wordt het te gruwelijk
Reply