Sluwe John verliest (nooit) zijn streken (deel 3)

Ruud liet zijn blik dwalen langs al het (bewijs)materiaal dat lag verspreid over de grote, donkere, houten tafel. Papieren, enveloppen, het donkerblauwe maatpak, de sieraden van het slachtoffer, de foto's van het lichaam en van de pd. Uiteraard lag het moordwapen er ook en natuurlijk het rapport van de schouwarts. En alles verpakt in bewijszakken, zodat ze geen vingerafdrukken zouden achterlaten. Verder nog een aantal zaken, waar Ruud niet al te veel aandacht aan besteedde. Jacques keek voornamelijk naar het wapen.

"Zie je wel!", riep hij ineens. Ruud keek hem niet begrijpend aan. "Ik wist wel dat er iets vreemds was!", vervolgde Jacques. Ruud liet het bewijsmateriaal even voor wat het was en liep naar zijn collega. "Wat heb je ontdekt? Vertel dan, Sjaak!" Er verschenen blosjes op de wangen van de oude rechercheur. "Kijk nu eens goed naar dat wapen!", riep Jacques uit. Ruud tuurde naar de foto, maar begreep nog altijd niet waar Jacques op doelde. "Wat dan, zeg het gewoon!', riep Ruud geërgerd. Hij vond het frustrerend dat hij niets vreemds kon ontdekken aan iets wat blijkbaar zo duidelijk te zien was. Jacques fronste zijn wenkbrauwen. Wat was Ruud toch een groentje, dacht hij bij zichzelf. "Die haan! Ik wist wel dat het geen zelfmoord kon zijn!"

Ruud keek nog eens en concentreerde zich op het wapen. Het was een oude revolver, zo'n six-shooter die je tegenwoordig alleen nog zag in spaghettiwesterns. De haan van het wapen was gespannen. Ruud was meer bekend met de nieuwere wapens. Die zei hem niet veel. Maar Jacques was zo overtuigd, hij moest wel gelijk hebben. "Ik zie het! Je hebt gelijk!", riep Ruud, ook al had hij geen idee. Jacques keek tevreden. Dat valt me mee van dat groentje, dacht hij. Al twijfelde hij ook enigszins of Ruud het echt gezien had. Jacques besloot hem het voordeel van de twijfel te gunnen.

De twee heren bogen zich over de rest van het bewijsmateriaal. Er waren vingerafdrukken te zien op de papieren, de TR had die kunnen onthullen. Helaas bleken die vooral van de eigenaar afkomstig, had het dactyloscopisch onderzoek uitgewezen. De TR had het hele huis onderzocht en op diverse plaatsen vingerafdrukken aangetroffen. Die bleken niet alleen afkomstig van Sluwe John. Er was nog een tweede spoor gevonden. En dat was interessant. De vingerafdrukken waren niet opgenomen in Havank, maar dat hoefde niet per se te betekenen dat de eigenaar ervan geen criminele achtergrond had. Alleen dat diegene nog niet was gepakt voor haar/zijn daden. Als ze nu eens een verdachte hadden, kon de technische recherche de vingertjes vergelijken met de afdrukken van hem/haar. Alleen dan konden ze vaststellen of de sporen overeenkwamen.

Jacques liet zijn blik rusten op een simpel voorwerp, aan het eind van de bewijstafel. Het was een eenvoudig houten kistje. Het was niet zo bewerkt als alle andere voorwerpen die in het huis waren aangetroffen. Die waren allemaal mooi gedecoreerd en stijlvol. En dat maakte dit object nu juist bijzonder. Het kistje was afgesloten met een klein, roestig hangslot. Jacques bedacht net een manier om het slot te openen, toen de telefoon ging.