Vervulling
‘Kan ik iets voor je doen?’ vroeg ik. Ik wist natuurlijk dat ik gelukkig zou worden als ik iets kon betekenen voor de man die mij in zijn hand hield en vol aandacht zijn ogen op me gericht had. Iemand gelukkig maken, dat was het doel van mijn leven, het was de enige zin van mijn bestaan. Hoe zou het anders kunnen zijn?
In zijn ogen zag ik hoe hij naar me verlangde, naar me hunkerde. Ik zag hoe groot zijn behoefte was om me helemaal te nemen, van top tot teen, met huid en haar. En evenzeer hunkerde ik naar hem. Ik zou in staat zijn om zijn intense honger, zijn verlangen te bevredigen. Kon ik meer verlangen van mijn korte leven? Kort, maar geheel vervuld en bevredigd. Was dat niet verre te verkiezen boven een lang leven, taai en hard, een schimmelig bestaan? Nee, laat het dan nu gebeuren, nu meteen!
Met zijn handen brengt hij me naar zijn mond. Zijn mond gaat open en hij drukt zijn lippen stevig tegen me aan. En dan, het moment is daar, ik neem afscheid.
Met een ferme bijt stilt hij zijn honger. Zo is het leven van een vers broodje.
Leuk en grappig! Arm broodje, dat wel... Vaak wordt je ook nog in de lengte doormidden gesneden enzo... ;-)
then €5.99/month after 14 days
Start your 14-day free trial now to publish your sponsored content. Cancel anytime.