Vitamine D tekort

Al een tijdje voel ik mij niet zo lekker. Ik ben moe, veel ziek en nog eens moe.  Doodmoe. Als ik 's avonds op de bank lig/zit voor de televisie kan ik mijn ogen amper openhouden. Het maakt niet uit hoe laat het is.  Als ik om 20:00 uur, op de bank voor de televisie zit is het net zo erg en vecht ik tegen de slaap. Uiteindelijk verlies ik altijd en val ik weer in slaap.  Op het werk hoor ik steeds vaker van collega's dat ik er super vermoeid uitzie. Bedankt hoor! 

Hetzelfde geldt als we 's avonds in bed een filmpje willen gaan kijken. Vroeger makkelijk vol te houden, maar wederom val ik in slaap. Ik kan de film nog niet eens tot halverwege bekijken. Doodmoe. 
Het zal wel aan de leeftijd liggen, dacht ik. Al ben ik een jonge vrouw van, intussen, 28 jaar.  Mijn partner benoemde het al vaker dat ik veel te moe ben voor iemand van mijn leeftijd. Ik ben een jonge vrouw en hoor te bruisen van het leven, maar nee.  Zo voel ik mij totaal niet. 

Al geruime jaar ervaar ik klachten dat mijn hart overslaat, als het niet langer is. Ik ben ontzettend veel ziek. Iedere virus in de omloop krijg ik ook te pakken.  Als ik mij een week goed voel kan ik rekenen op een verkoudheid binnen enkele dagen. Hier ben ik al vaker mee naar de dokter geweest en in eerste instantie werd ik weggestuurd met de boodschap dat iedereen dit wel eens heeft en dat het niets ernstigs is. Het zal wel tussen mijn oren zitten. 
De klachten werden in mijn beleving steeds erger. Ik merkte ook dat de keren dat mijn hart oversloeg steeds vaker werd. Toch maar weer aan de bel getrokken bij de dokter.  Ik werd nog net niet in mijn gezicht uitgelachen door de dokter en kreeg wederom te horen dat het wel tussen mijn oren zou zitten. Om mij gerust te stellen en na wat doorzeuren heeft ze mij toch een doorverwijzing gegeven naar de cardioloog. Eindelijk. Voor mezelf inderdaad een geruststelling, want mijn lichaam geeft niet voor niets aan dat er wat 'mis' is. 

De afspraak bij de cardioloog verliep goed. Ik zag dat er een man voor mij aan de beurt was. De man had kennelijk net de fietstest afgelegd en moest wachten op de zuster. Ik zag dat de zuster kwam en de man de boodschap gaf dat hij naar huis mocht en met de dokter verder de resultaten zou bespreken.  Vervolgens was ik aan de beurt. Ik werd door middel van plakkertjes aan de hartmonitor gelegd en ik moest gaan fietsen. De fietstest zou steeds zwaarder worden en ik moest het volhouden tot ik echt niet meer kon. Nou ik kan je vertellen dat ik volgens mij nog geen vijf minuten op die fiets zat. Wat belabberd was dat en ik was he-le-maal buiten adem. Ik dacht al bij mezelf dat dit nooit goed kon zijn, maar ik zou het wel horen.  Ik mocht weer plaatsnemen in de wachtruimte. Eigenlijk verwachtte ik ieder moment de zuster die mij ook kwam vertellen dat ik naar huis mocht en dat de dokter met mij de uitslag zou bespreken. Voor ik het wist stond de cardioloog voor mijn neus en ze verzocht mij om met haar mee te komen. Oké dit strookte al met mijn autisme, want dit was anders dan de man die voor mij aan de beurt was. Er komt nu een boodschap, dat kan niet anders.

De cardioloog vertelde mij dat ik gelukkig geen last heb van hartritmestoornissen. Dat konden ze goed zien, maar ze konden ook zien dat mijn hart in rust al 130 slagen per minuut gaf. Dat is niet helemaal oké en dat zou kunnen komen, doordat er elders in mijn lichaam iets niet goed is. De cardioloog gaf aan dat het misschien weg kon komen van een te snel werkende schildklier, ontstekingen elders in het lichaam of een virus. Hierop gaf de cardioloog aan dat ze graag wilde dat er bloed bij mij werd afgenomen. Natuurlijk kon dit pas na het weekend, want mijn dokter moest de 'prikbrief'  uitschrijven en die was natuurlijk al volop aan het genieten van het weekend.  

Ik heb zo snel mogelijk bloed laten prikken, omdat ik het ook snel wilde weten. Stiekem vond ik het wel fijn dat er wat uit de test bij de cardioloog kwam, want kennelijk was ik zo gek nog niet.  Mijn lichaam gaf duidelijk wat aan en ik luisterde daar gewoon naar. 

Uit de bloedtest kwamen op zich niet hele schokkende dingen naar voren, maar wel dat ik een zwaar tekort aan vitamine D heb. Mijn waarde lag zo rond de 30.  Dit zou een reden kunnen zijn van alle klachten die ik de laatste jaren heb gehad en de vermoeidheid. Mijn vitamine D wordt nu aangevuld met shots en daarna moet ik mijn vitamine D zelf op peil houden door deze vitamine dagelijks tot mij te nemen. Ik hoop dat mijn klachten van mijn hart nu ook gaan verdwijnen en dat de vermoeidheid wat afneemt. Het kan wel even duren voor deze vitamine zijn opgenomen in mijn lichaam, maar er is weer goede hoop! 
Ik ben blij dat er geen ernstige dingen naar voren zijn gekomen, maar ook heel erg blij dat er iets in mijn lichaam toch niet helemaal klopte. Dit gaf voor mij een opluchting dat ik toch goed naar mijn lichaam heb geluisterd. 

Mocht je dus vage klachten hebben en al langere tijd op zoek zijn naar de oorzaak van de klachten denk er dan eens aan om op vitamine D te prikken.  Dit is kennelijk niet iets waar dokters snel aan denken en wat snel gedaan wordt. 

Welke klachten ik de laatste jaren ervaren heb:

- Snel vermoeid; 
- Hoge hartslag;
- Hart overslagen; 
- Algeheel gevoel van niet lekker voelen;
- Niet fit zijn;
- Veel ziek zijn ( verkouden/griep). 

Tips voor het opnemen van vitamine D
- Supplementen voor vitamine D, dagelijkse aanbevolen hoeveelheid;
- Iedere dag proberen om +- 30 minuten in de zon te zitten, zorg ervoor dat handen en hoofd het zonlicht raken;
- Nuttig boter, melk, zuivel, vette vis en producten waar vitamine D in voor komt.