Ben je echt zó zielig?

Ben je echt zó zielig?

Negatief irritant gedrag. Zelfmedelijden, egoïstisch. Aandacht tekort/aandacht trekken boeren en scheten laten. Altijd zichzelf willen horen/het hoogste woord hebben. Nadrukkelijk aanwezig. Wat zou dit voor een persoon zijn ???

Hoezo zielig……ben je dan zo zielig? Of kom je gewoon aandacht tekort?

• Als je altijd op de voorgrond wilt staan en op alle mogelijke manier de aandacht naar je toe probeert te trekken, ben je dan zielig?

• Of als je alles in het leven negatief ziet, ben je dan zielig?

• Het in gezelschap altijd hebben over je ziektes, ben je dan zielig?

• Aandacht trekken van personen die met een ander in gesprek zijn, door middel van aanstoten of er gewoon grofweg door heen praten, ben je dan zielig?

Zelfmedelijden hebben, dat is toch best wel zielig?

Of is het gewoon aandacht tekort?

Ergeren.

De laatste tijd erger ik mij groen en geel aan een persoon die eens een goede vriend van mij was. Laat ik hem in dit verhaal maar even “Hendrik” noemen.

Wij zijn bijna een jaar lang elke dag met elkaar om gegaan, maar oh oh oh wat heb ik me vergist in Hendrik. In het begin was het erg leuk en gezellig allemaal, maar na verloop van tijd kwam langzaam aan zijn ware karakter naar boven borrelen.

Hendrik hield wel van een biertje, na de koffie ’s ochtends begon het bier drinken al. Dit gaat dan de hele dag door tot hij ’s avonds naar bed gaat.

Ach ja dacht ik, als dat nou de enigste slechte gewoonte van hem is dan kan ik daar nog wel mee leven maar dat is nu juist het probleem.

Na verloop van tijd ging ik me steeds meer ergeren aan diverse dingen.

Zoals bijvoorbeeld:

Had ik aan hem gevraagd wat hij graag zou willen eten die avond, wilde hij graag witlofsalade. Ok, ik dat maken en vlees natuurlijk met aardappelen. Heb ik het klaar zegt ie doodleuk; Ik heb geen honger, ik ga naar huis. Daar sta ik dan met pannen vol eten te balen dat ie me dat voor de zoveelste keer flikt. Of dat ik aan het koken ben voor ons en hij telefoon krijgt en dan zegt laat mijn eten maar zitten, ik ben weg. Alweer.

Na zoveel bier heeft hij natuurlijk ook al wel 2 hele broden op…..

Dan krijg ik op een dag spontaan last van mijn knie. Aangezien ik een hondje heb die er toch wel uit wil, vraag ik aan Hendrik; Zou je de hond even willen uitlaten? Nee, zegt ie; ik ga naar huis, ik ga naar bed, ik ben moe. IK, IK, IK. Terwijl het nog maar 19.30uur ’s avonds was. Vrij egoïstisch vind ik dat toch wel.

Gelukkig kwam een andere buurman langs om mij eten te brengen en heeft hij de hond uitgelaten. Het stomme hiervan is dat Hendrik, kok was van beroep maar nog nooit voor mij gekookt had, en op die dag dus ook niet, was ik even blij met mijn buurman die me die dag eten bracht. Ook thuis kookt Hendrik niet voor zichzelf, hooguit een gebakken ei of het eten opwarmen die zijn ouders hem brengen en die mensen zijn toch echt al wel op leeftijd met hun 78 jaar.

Het erge hiervan is hij kijkt dagelijks naar alle kookprogramma’s op tv. Doe er dan ook wat mee!!

Als ik aan Hendrik vroeg of hij wat boodschapjes voor me mee wilde brengen dan zei hij bijna altijd dat dat niet kon. Nee logisch achteraf, als je nagaat hoeveel 15 blikken bier wegen en zijn eigen andere boodschappen erbij.

Maar wel vroeg hij altijd aan mij om bier en andere boodschappen voor hem mee te nemen. Wat ik dan ook nog deed. Stom hé.

Hij ging zelfs zover met dat bier en sigaretten laten halen door mij, dat hij mij er ’s ochtends om 8.00 uur wel eens voor uit bed deed bellen. Ik was dan nog zo gek om op te staan ook en naar de winkel te gaan voor het gevraagde.

Maar zo had ik mij een vriendschap toch niet voorgesteld???

Dus deze werd verbroken na nog vele andere verschillende ergernissen, teveel om op te noemen.

Op een gegeven moment probeert hij weer op alle mogelijke manier mijn aandacht te trekken om terug te komen in zijn leven. Nadat ik de vriendschap verbroken had, ging hij erg slecht over mij praten hier in de buurt, wat natuurlijk heel veel praatjes op heeft geleverd, en dan bedoel ik niet in positieve zin. Maar gelukkig weten de meeste mensen wel beter.

Als ik weer eens iets ten gehore kwam zei ik altijd: Als je over me lult, lul dan wel de waarheid, dit is toch wel een paar weken mijn motto geweest toen.

Dus zo gek is het toch niet dat ik het contact op afstand houd en wil houden.

We zien elkaar nog ongeveer één keer per week en dat is dan ook wel meer dan genoeg voor mij. We hebben dan zo’n gezellige avond met buurtbewoners.

Maar goed we hebben het over Hendrik en zijn gedrag.

Moet u zich voorstellen:

Hendrik komt binnen gaat aan de tafel zitten. Meestal begint hij gelijk over zijn ziektes en dat zijn er nog al wat. Hoe zwaar hij het heeft gehad de afgelopen week. Iedere week weer opnieuw, net een cassette bandje wat afgedraaid word. Steeds hetzelfde en het hetzelfde….

Als we de koffie niet snel genoeg inschenken zegt hij; Waar blijft mijn koffie!! Dan is hij net een commandant.

Boeren en scheten zijn de hele avond niet uit de lucht, ze stinken ook nog.

De andere mensen weten niet zo goed wat ze daar mee aan moeten, zelf lacht hij er het hardst om.

Kent u het gezegde: “wie niet beter weet, lacht om zijn eigen scheet” ???

Als andere mensen met elkaar in gesprek zijn, en Hendrik op zijn manier niet genoeg aandacht krijgt, gaat hij deze op vreemde manieren opeisen.

Hij begint er zomaar hard door een gesprek heen te praten, als hij dan nog geen aandacht krijgt dan begint hij zijn buur aan te stoten. Iedereen ziet dit gebeuren en zo krijgt hij weer alle aandacht. Dan krijgen we weer het hele riedel over ziektes en opnames in het ziekenhuis. Zijn kinderen zijn alles voor hem en dat krijgen we dan ook elke week te horen. Ook een wekelijks terug kerend monotoon gesprek is dat als er dan iets met zijn kinderen is, hij hier de hele avond over door zit te emmeren, hoe zielig dat allemaal wel niet is, dat hij hun ook weinig kan helpen omdat hij zelf ook zo ziek en zielig is. Zo praat je elkaar toch lekker de put in??

Als iemand iets leuks of positiefs heeft te vertellen draait hij dat altijd om naar iets negatiefs. Erg irritant vinden we dat allemaal.

Na het koffie drinken gaan de meesten allemaal aan de borrel, wel meer dan 1 ook. Wat meestal erg gezellig is, alleen hebben we toch een stoorzender in ons midden die vaak met zijn irritante gedrag steeds weer de aandacht opvraagt.

Hij moet altijd wel iemand in de zeik zetten.

Een favoriete gezegde is: Zal ik een kind bij je maken? En dat dan tegen een vrouw die al 70 is. Nee zegt zij dan, dat kan niet meer. Nee? zegt Hendrik ok, maar daarom kunnen we het toch wel proberen? Hahahahaha en een lol dat hij dan zelf heeft. Terwijl niemand anders er om kan lachen of er niet meer op reageren omdat ze dit elke week weer opnieuw moeten horen….

Dan nog zo iets. Zeg jij het, of zeg ik het? Er word geen antwoord op gegeven. Hendrik roept dan de ober en zegt ik heb een biertje te goed van 1 van de aanwezigen.

Ja, zo kom je goedkoop aan je bier.

Zo rond een uurtje of 23.00uur hebben we allemaal wel wat op en ja hoor, dan begint het geroddel en altijd over personen die er niet bij zijn. Hendrik kan dat erg goed. Hij maakt een persoon ( laten we hem even Jan noemen )erg zwart. Praat hem helemaal de grond in. Vervolgens doet ie dat elke week, totdat opeens Jan weer beneden is op een avond, en dan is het ohhhh hoi Jan, mijn beste vriend!! Lang niet gezien, wil je een biertje?

Hoe huichelachtig is dit dan?

Ondanks dat hij hier een waarschuwing voor heeft gehad, gaat hij toch weer iedere week hiermee door. Zo niet over de 1 dan wel over een ander…..

Aan het eind van de avond wil hij altijd een rondje van de zaak. Zielig toch? Vooral omdat hij het op een commando manier zegt zo van: We hebben nog een rondje van de zaak te goed!! Terwijl de prijzen al erg laag zijn en er geen hoge winst gemaakt word.

Is dit nu gewoon zielig gedrag?

Of heeft deze persoon nu echt aandacht tekort???

Zou het een ziekte kunnen zijn?

© Vlindertje73