De vraag ‘is dit wel goed genoeg voor een boek of niet,’ spookte de hele week door mijn hoofd. Ik denk dat ik even door de eerste keer heen moet… Inmiddels heb ik antwoord op deze vraag:
Ik heb met veel plezier de eerste vier hoofdstukken van je boek gelezen. Het lijkt mij dat er genoeg spannende dingen gebeuren zoals……. Dat houd ik natuurlijk geheim voor jullie, op af en toe een citaat na. Dit deed mij erg goed!
Het enige wat er miste in de eerste vier hoofdstukken, was de aankleding. Na dat ik ‘mijn kindje’ heb aangekleed om het zo maar te zeggen, is het goed gekeurd. Inmiddels had ik ook al hoofdstuk 5,6 en 7 opgestuurd en van die feedback, ging ik toch vanochtend bijna naast mijn schoenen lopen. Gelukkig kon dat niet, want ik had geen schoenen aan.
Kortom, goedgekeurd om alvast weg te zetten, voor het latere geheel.
Gisteren zat ik te tikken, met op de achtergrond een muziekje. Snoopy lag te slapen en Micky ook, dacht ik. Opeens hoorde ik getik komen uit de la van de salontafel. Lichtelijk geërgerd keek ik op. Niets te zien. Tik, tik, tik, daar was het geluid weer. Na vijf minuten was ik dat getik wel zat en ik trek die la open…Wat zag ik daar? Jawel, Micky die mij met grote ogen aankeek. Hij kon er blijkbaar wel in, maar er niet weer zelf uit. Gek beest.
Inmiddels heb ik hoofdstuk 8 getikt en de spanning begint te stijgen in het boek. Waar gaat het heen…? De spanning in mijzelf neemt ook toe. Het haalt veel in mij naar boven, ook dingen die ik dacht al te hebben afgesloten.
Ik loop goed op mijn schrijfschema, inmiddels ben ik over de 16000 woorden heen. Volgens mijn schema moet ik vandaag op 6358 zitten. Zo creëer ik, dat ik volgende week op mijn gemakje kan genieten van een wel verdiende BBQ hier in de tuin, met vrienden die ik dan al een poosje niet heb gezien. Momenteel is het ‘je weet wel’ weer buiten, maar volgende week zullen de temperaturen weer stijgen. Ik hoop het! Ik ben er klaar voor in ieder geval.
Soms tik ik te lang achter elkaar aan en dan heb je een woord, wat rood word aangeven. Foute spelling dus…. Ik kijk en kijk ernaar, zie het niet. Ehhh, hoe schijf je dat nou ook alweer? Zo stom, is dat. Dan is het tijd voor een pauze, of gewoon alles dichtklappen en even ontspanning zoeken.
Echte vaste schrijftijden heb ik niet, het hangt een beetje van mijn dierbare beestjes af. Als die beide slapen, zit ik te ratelen. Natuurlijk moeten de huishoudelijke dingen ook doorgaan, net als de inwendige mens van eten voorzien. Mijn mams die boodschappen moet hebben en waar ik dan gelijk ook mee eet. Micky die een enting moest halen bij de dierenarts deze week. Onverwachte visites, ja mijn huis staat nog steeds op hetzelfde plek. Vriendin die haar blitse bolide komt showen en ga zo maar door…
Citaat uit mijn toekomstig boek:
Met ogen zo groot als schoteltjes kijk ik hem aan. ‘Drugs?’ vraag ik ontsteld.
Lees hier ook:
PS: De titel van mijn toekomstig boek weet ik ook al…
Word je al nieuwsgierig? Laat het mij dan even weten…
2016©Vlindertje73
