Door het werken aan mijn boek, verstoft mijn huis al aardig. Vanmiddag had ik het er zo over met mijn moeder. ‘Het huishouden schiet er een beetje bij in tegenwoordig,’ zei ik, ‘als ik onverwachts visite krijg, dan schaam ik mij kapot voor het stof.’ ‘Ach,’ zei mijn moeder, ‘als je dan snel de stofdoek op de kast legt, lijkt het of je net wilde beginnen.’ De ultieme oplossing is dus gevonden. Probleem opgelost. ‘Oh ja, en als je er niet aan komt, dan blijft het effen grijs,’ vervolgde ze. ‘Dat gaat niet helemaal op, want Micky mag graag even over de kast wandelen,’ zei ik lachend.

Afgelopen week zijn er maar twee dagen bij, waarop ik niets aan mijn boek heb gedaan. Af en toe is dat wel even goed. Het verhaal zit in mijn hoofd en dat komt er vanzelf uit. Het schrijven gaat mij best wel makkelijk af, toe nu toe. Ik denk dat dit ook komt omdat ik weet waar het over gaat, als je nou een boek schrijft waarvan je alles nog moet bedenken lijkt mij dat veel moeilijker.

Zo heb ik deze week een vriendin te eten gehad en s ’avonds hebben we gezellig de vuurkorf aan gedaan. Ik ben ook nog een avondje uit geweest, voor de nodige ontspanning. Een andere vriendin gaat verhuizen, dus even haar huis bekeken. Voor haar ga ik de komende tijd koken, zodat ze zo aan kan schuiven als ze klaar is met klussen. De dagelijkse speeluurtjes met Snoopy en Micky gaan ook gewoon door. Net als de wandelingen met Snoopy. Boodschappen, koken, eten, slapen. Alles heeft zijn ritme… De dagen vliegen werkelijk voorbij.


Loading full article...