Ik tik en tik gestaag door op mijn trouwe láppie. Sommige stukken schrijf ik met pen, want dat zijn stukken die pas later aan de orde komen. Niet heel uitgebreid, maar in korte zinnen, zodat ik er dan zo mee verder kan. Ik schrijf en schrijf, tot mijn vingers niet meer mee willen. Het haalt van alles bij mij naar boven. Gevoelens buitelen over elkaar heen. Het gooit mij terug in mijn verleden, een verleden die niet bepaald rooskleurig was.


Als de vermoeidheid toeslaat neem ik een lekkere warme douche en weet je…? Net als ik dan geniet van het water wat over mij heen stroomt, krijg ik een keigoede ingeving. Natuurlijk heb ik op dat moment geen pen en papier in de buurt. Na het douchen, weg keigoed idee. Balen.

Zo gebeurde mij dat vandaag terwijl ik op de wc zat, ik zat al even te dubben over de juiste woordkeuze en zinsopbouw en hoppa, daar had ik het te pakken. Loop de kamer weer in en breek bijna mijn nek over de kat, die dacht grappig te zijn. Dacht je dat ik daarna mijn idee nog wist toen ik over mijn schrift gebogen zat? Nee dus!


Loading full article...