Column | Een persoonlijk tintje

Deze week blijf ik met mijn column, dichtbij mezelf. Ik gun jullie deze keer een kijkje in mijn leven. Vorig jaar al kwam het nieuws naar buiten, dat ik een boek had geschreven en interviewde de Beijumblogger mij. Helemaal blij en in de wolken, dacht ik dat mijn boek er vorig jaar al zou zijn. Met een harde val, kwam ik terug in de realiteit. Een boek schrijven is één ding, het uitgeven ervan is heel wat anders.

Ik verdwaalde in een onbekende wereld van uitgevers. De één leek nog mooier dan de andere te zijn. Toch blijkt dat je altijd overal moet betalen, tenzij je een ál bekende auteur bent. Wat ben ik blij dat ik nooit over één nacht ijs ga. We zijn inmiddels bijna een jaar verder en mijn geduld heeft mij beloond. Het boek wat ik met bloed, zweet en tranen heb geschreven heeft eindelijk een uitgever gevonden, in Groningen nog wel. Mijn werk heeft potentie, hoorde ik van meerdere uitgevers, daar wordt je toch erg blij van. Vooral als je weet wat het schrijven van het boek met mij persoonlijk heeft gedaan en hoe die is ontstaan.
Ik heb nogal een turbulente periode achter de rug. Dat is weliswaar al een jaar of achttien geleden, toch speelt het nog steeds een rol in mijn leven. Het boek sleurt je dan ook mee in die periode, alsof je er zelf in zit. Ken je dat wel? Van die non-fictie boeken, waarin je op het puntje van je stoel zit als het spannend wordt? Je dan opeens beseft dat je gelukkig zelf niet zo’n leven hebt gehad.

Zoals jullie al eerder hebben kunnen lezen, heb ik sinds 2007 fibromyalgie en kan ik niet wat ik wel zou willen. Iets met het hoofd wil zóveel, maar mijn lichaam niet. Heel lang heb ik lopen klagen hoor, echt waar. Alleen daar werd het óók niet beter van en toen besloot ik om te doen waar ik als kind al goed in was… Juist, schrijven! Helaas wilden mijn vingers niet werken met een pen, zo begonnen ik te tikken op mijn laptop. Eerst rustig aan, gewoon voor mezelf. Tot ik op een site stuitte waar je door andere gelezen word en zelf het werk van anderen kan lezen, met commentaar en al. Dat leek mij wel wat. Al gauw vond men daar dat ik een unieke eigen schrijfstijl had. Dat was een tof compliment. Er kwamen wedstrijden langs en ik deed mee. Twee keer won ik en daarmee kwam ik in een verhalenbundel. Een paar keer eindigde ik net buiten de prijzen. Het schrijven kreeg een vaste plek in mijn leven, een soort houvast. Je niet helemaal waardeloos en uitgerangeerd voelen. De pijn verdrijven en toch enigszins bezig zijn. Zo is dus mijn op waarheid gebaseerde misdaadthriller ontstaan.

In samenwerking met uitgeverij Palmslag, heb ik besloten om de kosten die bij het uitgeven van een boek komen kijken, te gaan crowdfunden bij hun platform Slagboom. Slagboom is een crowdfundingplatform voor beginnende en gevorderde auteurs. Een uitkomst voor schrijvers die een duwtje in de rug nodig hebben. Zoals ik dus…

Het project wil ik hier dan ook openbaar maken, zodat jullie trouwe lezers  er een kijkje kunnen nemen. Het bedrag wat ik nodig heb, lijkt groot, dus schrik niet. Alle kleine beetjes, maken echter samen het geheel. Het geheel wat ik nodig heb om eindelijk mijn missie te kunnen voltooien. Het naar buiten brengen van mijn leven aan de andere kant van de maatschappij, waar een vreselijke zwarte rand aan kleeft.

Bekijk hier mijn project: https://slag-boom.nl/project/ontsnapt-aan-de-dood waar je ook de cover, boektrailer en een preview vindt. 

Ik hoop dat ik je enthousiast heb kunnen maken... 

Deze column mag gedeeld worden ;)

Dit was mijn wekelijkse column, geschreven voor Beijumnieuws.

2018©Vlindertje73 

https://www.ontsnaptaandedood.nl