Al doende leert men en ik weet nu dat ik te positief ingesteld ben en graag geloof in mijn eigen waanideeën. Geloof me als ik zeg, dat ik me zwaar vergist heb. Toch geef ik de moed niet op en ga door tot ik er bij neer val. Opgeven komt niet in mijn woordenboek voor namelijk. Hoe zit dat bij jou eigenlijk?
Mijn boekproject is inmiddels voltooid! Toch moet ik mijn verwachtingen die ik daarbij had drastisch bijstellen en ben dan ook even weer met mijn neus op de feiten gedrukt. Autsss, dat deed zéér! Ach, even stil zijn, tot tien tellen, adem halen en weer doorgaan. Het was keihard buffelen met mijn boekproject, hier ging “deze column” over.
Daarom wijd ik in deze column even verder uit over ‘verwachtingen in het algemeen.’Je verwacht iets van een ander als een soort automatisme.
Dat was de eerste grote denk fout! Verwachting is de moeder van alle teleurstelling.
Steeds als je iets van iemand verwacht, word je teleurgesteld. Niet vreemd, wel jammer.
De grootste verwachting is de verwachting dat iemand je zal begrijpen. Dat iemand voor vijf minuten in jouw schoenen gaat staan en je dan simpelweg begrijpt. De moeite neemt om zijn eigen idee te parkeren, heel eventjes maar en zich dan probeert in te denken hoe iets voelt voor de ander. De meeste mensen doen dit niet. De mens is tenslotte een egoïst. Alle mensen. De één wel wat meer dan de ander. Maar over het algemeen zijn we gewoon een stel egoïsten.
Het tegenovergestelde kan ook natuurlijk. Dat je constant probeert te voldoen aan andermans verwachtingen. Dat je niet alleen heel even jezelf en je eigen gevoel opzij zet, maar zelfs helemaal voorbij gaat aan je eigen ego. Vaak ongevraagd. Ik noem het non-verbale verwachtingen. Ik ben zo’n type die probeert te voldoen aan alle geschepte (en niet geschepte) verwachtingen. Ten koste van mezelf. En dat is niet goed voor mij.
Sinds kort probeer ik daar dan ook mee te stoppen en dat werd door sommigen niet verwacht. Zij zijn nu dus teleurgesteld. Teleurgesteld in het feit dat ik niet meer alleen maar hun belangen voorop stel. Teleurgesteld dat ik niet ben wie ze willen dat ik ben. Gekwetst door mijn plotseling opkomende egoïsme. Gepijnigd door mijn koele reacties. Verdrietig door mijn eerlijkheid. Dat is niet leuk.
Het is leuker als ik gewoon doe wat er van mij wordt verwacht.
Makkelijker ook. Maar dat doe ik dus niet meer en nu is men teleurgesteld.
Het is niet mijn taak om anderen blij te maken en om te gaan met hun nukken. Net zoals een ander het nooit als een taak heeft gezien, om zich in mij verplaatsen.
Als we vrij zijn van verwachtingen, zijn we ook vrij van teleurstellingen. Man, dat voelt zo bevrijdend.
2018©Vlindertje73
Mijn wekelijkse column voor Beiijumnieuws geschreven Door manuscript stress twee dagen te laat hier geplaatst. Lees hierover op mijn WEBSITE
Inspiratiebron: www.mooibenik.nl
