Drankorgel… Ik? Excusez moi?
Elke morgen kom ik afgepeigerd uit mijn werk thuis en dan ben ik toch echt dringend aan een beste borrel toe. Ik sta me dat ook toe. Het doet me ontspannen, of is dat raar. Moeten ze je nu echt al een alcoholist noemen, als je één beste borrel per dag neemt? Nee toch? Eerlijk gezegd worden het er wel eens meer borrels hoor, wanneer ik eens met de meiden ergens wat ga drinken na ons werk.
Ons werk is tamelijk zwaar moet je weten en dan moet je echt even stoom afblazen bij elkaar. De één maakt dit mee op een avond/nacht en de ander weer wat anders, soms gebeuren er ook extreme dingen. Ja, dat heb je in ons werk, dan heb je op een avond allerlei verschillende mannen over je heen gehad. De één schoon en fris gewassen en de ander stinkend naar oud zweet, sigaren en de spruiten van gisteren. Dat is toch weerzinwekkend? Snap je nu, waarom ik die borrel nodig heb?
Als ik thuis kom verzorg ik de kat en de hond komt ook niets te kort. Ze krijgen aandacht genoeg, het zijn mijn maatjes voor het leven. Hoe anders is dat dan al die mannen die je op een avond voorbij ziet schuiven. Ze lopen langs de ramen en gluren naar binnen, lopen door, kijken om hun heen en glippen stiekem bij je naar binnen. Letterlijk en figuurlijk. Echt waar, je hebt er onnozels bij hoor dat kan ik je wel vertellen.