Het kost niets, het is echt geheel gratis. Groet eens je medemens. Hoe moeilijk kan dat zijn? Gewoon een vriendelijk ‘goedemorgen’ of wat dan ook op straat zeggen tegen je medemens, die je tegenkomt op het voetpad. Het lijkt wel dat het echt een wereld is tegenwoordig van ik, ikke en de rest kan st…..
Complimenten geven is moeilijk, maar ze te ontvangen blijkt nog moeilijker te zijn. Als jezelf een complimentje krijgt, bagatelliseer je dat al snel. Waarom doe je dat? Juist, omdat je graag in de grijze massa opgaat. Daar is nu eenmaal lekker veilig.
Werknemers gaan harder werken na een complimentje en ze worden er blij van, volgens de universiteit in Maastricht! Echter je kan je ook ongemakkelijk voelen na het krijgen van een complimentje. Mensen zijn immers wonderlijke wezens. Het komt daarom ook voor dat een werknemer die van zijn baas een compliment krijgt over zijn of haar functioneren denkt: ‘Al die andere dagen deed ik ook mijn best en toen zei je niets.’ Wat apart hé? Weet je wel dat er zelfs een nationale complimenten dag bestaat hier in Nederland? Dit jaar valt dat op 1 maart. Je kan dus alvast gaan oefenen…
Mijn vraag is dan ook: Waarom zou je eigenlijk niet eens een complimentje geven, of een glimlach aan je medemens. Gewoon op straat, in de supermarkt, of waar dan ook? Het maakt jezelf een vrolijker mens en de ander voelt zich er goed bij. Met een glimlach alleen al, kom je ver. Een glimlach zegt immers zoveel meer dan woorden, zeker als het je kan bekoren. Woorden zijn vaak betekenisloos, soms gewoon hopeloos.
Neem eens een voorbeeld aan de hondenbezitters… Mensen die met hun hond lopen hebben eerder contact met anderen, dan mensen die lopen zonder hond. Dat is een feit! Hondenmensen hebben een schijnbaar socialer gevoel en knopen eerder een praatje aan met andere hondenbezitters. Laatst kwam ik een vrouw tegen bij de bushalte en zij sprak mij aan.
Ze had niet eens een hond bij zich… Toch vertelde zij mij dat ze net een vest had gekocht in de winkel omdat ze het zo koud vond buiten. ‘Het is inderdaad ook erg koud vandaag mevrouw,’ antwoorde ik. ‘Ja’, zei die vrouw, ‘ik moest vanmorgen halsoverkop naar mijn zieke moeder en toen was het nog niet zo koud als nu.’ Ik complimenteerde haar vest. Het was een mooie vrolijke paarse kleur en wenste haar sterkte met haar moeder en vervolgde mijn weg.
Ik bedoel maar….."konden alle mensen maar eens beetje socialer zijn in deze kille wereld."
Geef eens iedere dag,
aan iemand anders een glimlach.
Ik ben wel benieuwd hoe dat voelde…Laat je het mij weten?
Dit was mijn wekelijkse column voor "Beijumnieuws"
2017©Vlindertje73
Vind je dit een leuke post en wil je hierop reageren?
Klik dan hierboven op 'Aanmelden' Je krijgt er een leuke bonus voor terug! Vervolgens kan je zelf ook artikels, blogs, foto's en vele andere dingen met ons delen. Je wordt er zelfs beter van, letterlijk en figuurlijk ;)
