Het verhaal achter een bescherm engel

Een individu en zijn engel.

Ik zweef altijd om je heen, je ziet mij niet. Je kent mij ook helemaal niet. Ik ben je engel, en ik bescherm jou.......

Het verhaal van een “engel”

Ik zweef altijd om je heen, je ziet mij niet. Je kent mij ook helemaal niet.

Ik ben je “engel” en ik bescherm jou.

Andere mensen zeggen zo vaak tegen jou dat het wel lijkt of dat je de “duivel” in je hebt.

Ik als jouw “engel” weet dat wel beter.

Je hebt nu eenmaal veel meegemaakt in je leven, wat er voor gezorgd heeft dat je nu dus voor het leven getekend bent.

Je kan en mag er verder met niemand over praten, zelfs niet met je psychiater.

Hoe zou die psychiater je dan moeten helpen?

Ik als jouw bescherm engel weet alles van jou!

Ik heb alles samen met jou beleefd.

En zo kijk ik dus anders tegen jou aan, dan de mensen die om je heen zijn.

Ja, die mensen die jou zien als een afstandelijk, gesloten individu.

Een agressieve individu ook nog eens.

Zomaar uit het niets kan jij je zelfbeheersing verliezen.

Vaak zag ik dan een knalrode gloed om je heen en als daar dan de stekels uit kwamen zetten was het voor mij een verloren zaak.

Dit bedoelden de mensen met “de duivel”.

Ik als “engel” begon dan heel hard te fladderen in de hoop dat de duivel weer snel zou vertrekken. Zelfs ik weet dat een duivel sterker is dan een “engel”.

Voor vele misstappen in je leven heb ik je kunnen behoeden. Helaas ligt niet alles in mijn macht.

Maar die keer dat je een auto ongeluk kreeg, waarbij je twee auto’s schampte en met een zweefduik het kanaal invloog, was ik wel bij jou. Ach, je was wat onderkoeld. De andere twee auto’s stonden geparkeerd langs het kanaal, dus menselijk letsel was er niet.

De brandweer heeft je uit de auto gehaald.

Op het moment dat ik het zag gebeuren waren er twee mogelijkheden.

De eerste was een lantaarnpaal, dit had zeker je dood geworden.

De tweede was het kanaal.

Je hebt het niet vernomen, maar ik je “engel” heeft voor de tweede optie gekozen.

Of die keer dat je zo hard door de mist reed, dat het wel leek of dat de duivel zelf achter je aan zat.

Het was die nacht potdicht van de mist en jij reed met 150 km per uur op de linkerbaan van de snelweg. En dat met nog geen 50 meter zicht. Het leek wel dat de andere auto’s stil stonden, maar die gingen toch ook nog met 60 km per uur vooruit.

Ik je “engel” was bij jou en zond de andere weggebruikers seinen, dat ze op de rechterbaan moesten blijven.

Oh, oh individu, ik was blij toen je eindelijk bij je huis kwam. Zelfs mijn vleugels waren nat van angstzweet.

Wat ik van jou heb meegemaakt is dat ik weet hoe vaak je bent voorgelogen, hoe vaak dat anderen je voor misselijkmakende karweitjes spanden en hoe je vertrouwen keer op keer de grond werd ingetrapt.

Eigenlijk kan ik het wel begrijpen dat je een afstandelijk en gesloten individu bent geworden.

Toch moet je niet vergeten dat er ook nog eerlijke mensen op de wereld rondlopen.

Ik als jouw “engel” zou zo graag eens met jou willen praten.

Als ik daar de kans toch eens voor zou krijgen, dan zou dat gesprek er zo uit zien:

Het gesprek.

Lief individu, ik ben je “engel” en wil graag even met je praten.

Zullen we daar even op dat bankje gaan zitten, lekker in de zon?

Jij kijkt mij bevreemd aan en vraagt wat ik van je moet, en waarom ik van die rare vleugels heb.

Ik vertel je dat ik je bescherm engel ben. Je begint hard te lachen en zegt grofweg dat je niet in “engelen” gelooft.

Waarop ik mij niet uit ’t veld laat slaan en doodleuk vertel ik je een aantal anekdotes die je in je leven hebt meegemaakt.

Vol verbazing kijk je mij aan en dan opeens heb ik je algehele aandacht.

Ik vertel je, dat je wel eens wat meer jezelf mag gaan openstellen voor andere mensen. Dat er toch ook nog wel eerlijke mensen, met echte normen en waarden zijn. Dat jij inmiddels te verbeten bent om dat nog in te kunnen zien. Dat je ook met de gesprekken bij de psychiater wel kan gaan stoppen, want dit rakelt elke week de ellende van de vroegere karweitjes weer op.

Daar mag je toch niet over praten. Dus waarom jezelf dan zo kwellen met die gesprekken? Je maakt het hier voor jezelf alleen maar erger mee.

En dan begin ik over een verhuizing, zodat je in een complete andere omgeving een heel nieuw leven kan gaan opbouwen. Weg uit het verleden, en een nieuwe stap naar de toekomt maken.

Als besluit geef ik je nog een “engelen schop” onder je kont

en zeg tegen je:

Maak wat van je leven,

een ander doet het niet.

Je hebt tranen in je ogen als je opstaat na ons gesprek. Je wilt mij een hand geven, je voelt mij niet.

Met gebogen hoofd loop je bij mij vandaan.

Zachtjes zeg ik nog tegen je dat ik je altijd zal blijven beschermen.

Je hoort mij al niet meer……

Dus lief individu,

Weet dat ik altijd om je heen zal blijven zweven en fladderen.

© Vlindertje73