Ik en mijn vrouwmens, of beter met mijn bediende.

Vandaag ben ik jarig en laat mij graag bedienen, ik vind dat ik niet anders hoef te verwachten van mijn vrouwmens. Daar zijn ze tenslotte toch voor op deze wereld? Neem nou vanmorgen, vrouwmens had een extra lekker bakje vlees voor mij mee genomen, alleen sorry hoor, ik haalde mijn neus er voor op. Ja, je bent jarig of niet hé? Dan verwacht ik toch op zijn minst een heerlijk kattengebakje…Met kopjes geven en luid mauwend, maakte ik haar duidelijk wat ik wilde. Vrouwmens had koffie en gebak op tafel staan, niet zo moeilijk te begrijpen dan toch? Ik snap dat niet hoor, dus sprong op de tafel en stak voorzichtig mijn pootje uit om van de slagroom te kunnen likken. Vrouwmens stond met een zucht op en begon te mopperen, zo klonk het in mijn oren hoor. Nou ze moppert maar een eind weg, zolang ik mijn zin maar krijg. Met een slabbetje in haar handen kwam ze terug. Ik ging er maar even lief voor zitten, zodat ze die makkelijk bij mij om kon doen. Knoeien op mijn poezelig vachtje is er niet bij, daar heb je alleen maar werk van. Het kostte wat moeite, maar ik had dan eindelijk mijn felbegeerd gebakje.

Zo daarna even lekker uitbuiken en dan maar eens zien hoe ik naar buiten kan komen om de nieuwe poes in de buurt eens even nader te bekijken. Kat, eigen toch? Je wilt toch weten wat voor vlees je in de kuip hebt? Het ding zag er verbazingwekkend goed uit, lekker slank ook, met van die aparte blauwe ogen. Op slag verliefd, kan ik je vertellen. Gelukkig weet vrouwmens dit niet, want dan zou ze mij acuut naar de dierenarts brengen om mijn balletjes er af te laten halen. En oh jee, daar moet ik echt niet aandenken hoor, ik ben als de dood voor naalden en messen. Brrr.

Ik ga eerst maar eens de bank gebruiken om mijn scherpe nageltjes een beetje bij te werken, anders kan dat nieuwe poezebeest wel eens de schrik van haar leven krijgen. Vrouwmens wil natuurlijk liever dat ik gewoon de krabpaal gebruik, ja hé hallo zég, mag ik dat misschien zelf even weten? Begrijp mij niet verkeerd hoor, ik hou met heel mijn kattenhart van mijn vrouwmens, alleen mag ik haar ook graag even op de kast jagen. Dat lukt mij ook vaak wel, zeker als ik eens een grijs klein diertje met een smal staartje voor haar meeneem. Dat is lachen joh, dan springt ze wel een meter in de lucht en als ik mijn bekje open doe en het beestje nog net niet dood is, dan springt ze nog boven op tafel ook. Hoe onhygiënisch is dat dan? vraag ik mezelf dan af. Ze schreeuwt dan werkelijk het hele huis bij elkaar, wat ze allemaal schreeuwt daar begrijp ik niets van. Ik bedoelde het alleen maar goed hoor, ze is tenslotte ook lief voor mij.

Voor mijn verjaardag heb ik een nieuw mandje gekregen, niet geheel mijn smaak, het ruikt ook lang niet zo lekker als vrouwmens haar wasmand, waar ze keurige stapeltjes kleren in heeft liggen. Werkelijk, altijd net als ik daar heerlijk in lig te dromen, maakt ze mij wakker en legt mij weer in het mandje. Ik kan daar echt boos om worden. Heel sneaky loop ik dan even later naar mijn volgende lekkere plekje, de servieskast. In de hoop dat vrouwmens mij daar met rust laat. Ja, dat ligt lekker joh, voelt ook veilig aan. Het ene kastdeurtje sluit niet zo goed, die kan ik zo open maken met mijn voorpootje. Helaas word vrouwmens dan zowat helemaal panisch, wanneer ze ontdekt waar ik lig. Ik mag ook helemaal niets hier, denk ik bij mijzelf wanneer ze mij buiten zet, met de woorden; zoek hier maar een plek voor jezelf. Nu ik dan toch buiten ben ga ik mijn vertrouwde rondje maar even maken. Het is er tenslotte mooi weer voor.

Al wandelend hoop ik dat ik dat nieuwe mooie slanke poezebeest in de smiezen krijg, dan is ze echt voor mij…

Geschreven voor de maanduitdaging op schrijvelarij (foto opdracht)

2016©Vlindertje73