Dit is helemaal waar! Be positive!

Ha! Leuk stuk.

Gezellig omschreven, doch lijkt mij het beste om negativiteit te beperken door jezelf er niet aan toe te leggen!

Sja, en DAN kom ik een duit in het zakje doen, iemand die regelmatig (veel te veel) verantwoording af heeft moeten leggen op kantoren met dikke (eiken)houten deuren, louter en alleen omdat de insteek altijd negatief was (let op : zeg WAS!!) en dat gekoppeld aan "professie degeneratie" waardoor een grote mate van verbaal geweld ontstond. De "Professie degeneratie" is een beetje "inherent" aan hetgeen wat ik doe. Ik ben een kok, en als je 18 jaar lang een soort van "gebrainwashed" bent door het taalgebruik,en de omgang met elkaar in een keuken onder de leiding van een Gordon Ramsey-achtige Chef-kok (geloof me, Gordon Ramsey is een DOETJE !!) "dan weet je niet beter meer" ......sorry. Mijn "Start" is doordrongen van vloeken, op elkaar schelden, ik DACHT dat het zo hoorde (weet ik veel, ik was een broekie) en ben daar (natuurlijk) in mijn loopbaan dikwijls tegenaan gedonderd. Toen ik zelf chef-kok werd, "dacht ik dat het zo hoorde" (Ik had tenslotte geen ander voorbeeld) en heb keer op keer mijn eigen kooltje uit het vuur moeten halen, omdat ik mensen onterecht "de oortjes waste" , of dat op een verbaal (onacceptabele) manier ten toon spreidde , dat het me ....juist.....keer op keer opbrak. Ik had TOTAAL geen zicht in alles wat de mensen om me heen deden, (Wel de "helicopter-view", maar totaal zonder begrip) wat mensen bewoog om te doen wat ze doen,en de dingen die ze deden indeelde in de vakjes "naiëf" of beter "te stom om voor de duivel te dansen". Het was allemaal "hullies" schuld, ZIJ waren dom, snapten er werkelijk NIETS van, en ik vond dat 99% van de mensen om me heen, niet geschikt waren voor hetgeen wat ze deden. Totdat.....ja uiteindelijk, ergens......totdat je "volwassen" (anders) gaat denken, dankzij een "Lichtgidsje" , een oud-collega die ik nog wel eens om raad mag vragen in bepaalde gevallen, de EERSTE wedervraag is altijd in de trant van "wat heb je zelf gedaan ?" en dan ben je gedwongen om na te denken, en er eigenlijk niets aan gedaan hebt, maar het allemaal de schuld is van die sukkels die er niets van snappen. "Heb je uitgelegd wat er van ze verwacht word, Robby ?" Euh, nee dat SNAPPEN ze toch wel ? Discussie's gesprekken, en een soort van "Therapieën" on-the-fly , goddank houdt "zij" zich dagelijks professioneel bezig met laten we zeggen, probleem kinderen..... EN dat geeft (uiteindelijk) na uren-lange gesprekken, en een soort van ondersteuning via whatsapp, het heldere idee dat je het eens van de andere kant moet bekijken.... ik leer compassie, empathie, lezen en leren, dat van je medewerkers dan. EN dan blijkt dat het allemaal mensen zijn,met de goede, juiste insteek naar hetgeen wat je doet, en blijkt (na een hele lange tijd) dat de "Splinter" in je eigen oog je blikveld dusdanig vertroebeld, dat het lijkt of alle anderen met balken in hun oog in de rondte lopen. En blijkt dus, als je langs de splinter heen kijkt, alles EIGENLIJK heel anders is dan dat je altijd hebt gedacht, of eigenlijk, dat je altijd anders hebt gedacht dan dat het is.... ik heb het over OORDELEN, zonder onderbouwing, en als je oefent (VEEL oefent) in het niet hebben van een oordeel (ALLES is GOED!!) blijkt daar opeens dat hele kleine doorgangetje te zitten naar die "freeway" van empathie en compassie. en blijkt DAT JE HET al DIE JAREN H.E.L.E.M.A.A.AL. van de verkeerde kant benadert hebt. IS de wereld (en alle mensen daar op) een HEEL stuk beter dan gedacht, is eigenlijk over iedereen iets positiefs te zeggen, en DAN moet je kunst machtig zien te worden om alleen DAT te zeggen. (En in een VEEL later stadium, ECHT, GEMEEND te gaan denken) Ik zou uren lange verhandelingen kunnen houden over de nieuw geleerde "kracht van de gedachte" en echt, het IS een bikkelharde waarheid. Als je zelf de zaken (welke dan ook) positief benadert KAN er simpelweg geen negatieve lading aan meegegeven worden. Tegenwoordig ben ik van alle (management) theoriën afgestapt, en PROBEER ik te leven volgens die ene dood-simpele kreet : LIEFDE IS ! Ach, was het allemaal zo sim,pel, ik heb 98% NIET verteld, en weet ook niet hoe ik mijn positieve omslag zou moeten beschrijven, ikzelf ben een jaartje of acht (ja,8 !) aanhet werk "aan mezelf,met mezelf" en verdraaid.... het is uiteindelijk nog iets geworden ook :-) Je KUNT het indelen in de categorie "lul-verhaal" , je KUNT je voordeel ermee doen, je KUNT een verder neuzen naar een "handleiding" of "handvat" , je ZOU eens op YouTube kunnen zoeken naar "Down The Rabbithole" , en er even voor gaan zitten (zo'n 1 1/2 uur) om een KLEIN beetje een iets andere kijk op het leven te gaan krijgen. om je misschien iets beter uitgelegd te kunnen krijgen dan het gebrabbel hier, door mij. (Op dit soort momenten wordt het ZO chaotisch in mijn hoofd, dat ik het niet zo snel op kan schrijven, en is het vaak niet meer te volgen WAT ik eigenlijk bedoel....sorry !) DUs, ja ik onderschrijf het bovenstaande , het uitgaan van positiviteit. Het geloven,en HOUDEN VAN jezelf, en de mensen om je heen (eerst van jezelf houden) Uiteindelijk, zal IK het begrijpen, en hoop ik dat jij/jullie er een HEEL klein graantje van mee mogen pikken. :-) Nemasté Robby.

in die hormoon reactie kan ik me vinden :-)

als ik last heb van mijn h ormoonen ben ik mijn roze bril kwijt

Het andere uiterste is struisvogel-gedrag. Ik maak me best wel zorgen over de situatie in Europa, want mijn dochter woont met haar gezin in NL. Ik volg de online-kranten over de gebeurtenissen aan jullie kant van de oceaan op de voet en ik vind het nogal zorgwekkend.

Ik vermoed dat sommige mensen ook helemaal niet van die gedachte willen veranderen. Die willen niet het positieve zien maar alleen maar het negatieve.

Dat is zo. Gedachten hebben meer kracht dan menigeen zich kan voorstellen.