Je kent het wel toch? Plafonddienst. Het is zo’n uitdrukking die eens het woord van de week was, een paar jaar geleden. Uren lang lig je dan in je bed te staren naar het plafond, te hopen dat je gauw in slaap valt. Nou vergeet het slapen maar… Je hebt gewoon plafonddienst. Dit alles is dan ook niet echt bevorderlijk voor je gezondheid…
Ik heb toch altijd geleerd dat de nachten zijn om te slapen, tenzij je in de nachtdienst aan het werk bent. Nou de laatste maanden heb ik in bed nachtdienst, plafonddienst genoemd, slapen is er echt niet bij. Bijna elk uur van de nacht zie ik op mijn wekker hoe laat of vroeg het nog is, die heb ik dan van ellende maar uit gezet. Zo zie ik niet meer elk uur van de nacht voorbij komen. Ja, je kan jezelf lekker voor de gek houden zo. Ik kan je wel vertellen dat de nachten er even lang door duren. Als ik nou erg aan het piekeren zou zijn, dan nam ik wel pammetje in, maar dat is niet het geval. Nu heb ik al een paar week melatonine geprobeerd en dan in een hoge dosering van 3 mg per stuk, op advies van de dokter uiteraard. Die krengen zijn nog niet eens te betalen ook. Bij de apotheek 30 stuks voor 26 euro 50 cent. Op internet zijn ze veel goedkoper, heel simpel gewoon even googleen en zo kwam ik op de site www.melatonine.nl Hier kosten ze 120 stuks voor 12 euro 95 centjes. Heel verschil toch en dat voor het zelfde pilletje met dezelfde dosering. De beslissing was snel genomen, dat snap je vast wel.
Een paar dagen later had ik mijn doosje al in de brievenbus liggen. Hé, dacht ik, eindelijk lekker slapen vannacht. Welgeteld de eerste nacht sliep ik als een roosje, maar hemeltje zeg toen ik wakker werd, had ik het gevoel of ik onder een trein had gelegen ofzo. Zo’n heel katterig gevoel, weet je wel. Zo’n gevoel of dat je de hele nacht aan de zuip bent geweest. Dat gevoel hield de hele dag aan, dus ’s avonds maar een half pilletje dan. Helaas dat katterige gevoel bleef. Gewoon stug volhouden, dacht ik bij mezelf en dan na een week over op een heel pilletje, mijn lichaam moet er gewoon even aan wennen. Vergeet het maar, elke dag een vreselijk duf en katterig gevoel in mijn hoofd en niet vooruit te branden. Als ik er dan ook nog eens op zou slapen, oke, maar ook dat niet hé. Je raadt het al, gewoon plafonddienst. Die pillen laat ik dus voorlopig maar staan en vind dat je dan misschien nog beter elke echt nacht half dronken naar bed kan gaan, want A. Dan slaap ik als een roosje. B. Dan word ik wel katterig wakker, maar gaat over. C. Ik wil gewoon eens een nacht lekker slapen.
Nu vraag ik mezelf af: Wat doen jullie wanneer slapen geen optie is?
Doe je niks en wacht je starend op de ochtend of zoek je iets om jezelf mee bezig te houden? Zo ja, wat doe je dan?
2016©Vlindertje73
