Vooroordelen.
Als je zo'n rare roedel hebt als wij, maak je soms de raarste dingen mee. Vorig jaar waren we op weg naar het hondenstrand. De grote honden liepen los, en Tommy de terror-chi zat aan de riem. Er kwam een man aan met zijn zoontje, en toen hij de honden zag, tilde hij zijn zoon op, en liep met zijn rug langs de honden, om zijn kind te beschermen.
Op zich, niet erg, en best begrijpelijk, want ze zien er groot en eng uit. Vervolgens zette de man zijn zoon echter op de grond, vlak voor de neus van Tommy, die finaal uit zijn plaat stond te gaan. "Kijk eens wat een lief hondje, aai hem maar", zei hij tegen de kleine jongen. Op zo'n moment vraag ik me af hoe dom je kunt zijn, en dat heb ik ook aan de man gevraagd, zo brutaal ben ik wel. Blijkbaar was de man van mening dat je je zoon beter een klein hondje kunt laten aaien, en hem moet leren bang te zijn voor grote honden. Ja, tommy kun je 10 keer aaien, en dan zijn je vingers op.
Nog zo'n voorval: Er komen wat oudere mensen aanlopen met een klein hondje, en wij lopen met Dinos en Luna. Het was een losloopgebied, dus beiden liepen ook los. De man tilt meteen zijn hondje op, waarop mijn man zich geen seconde bedenkt, en Dinos optilt, die dus 57 kilo weegt. Ik heb nog nooit iemand zo stom zien kijken als die man op dat moment, terwijl ik moeite had om het droog te houden van het lachen.
Of die keer dat er een hardloper voorbij kwam in het bos. toen hij voorbij de honden moest, liep hij rustig, om daarna verder te joggen, maar hij bleef achterom kijken of de honden echt niet achter hem aankwamen, die overigens veel meer interesse hadden in de bomen dan in de man. Tja, toen konden we het niet laten, en riepen keihard: "DINOS,NEE!!!!! Ineens bleek de man te beschikken over capaciteiten die niet zouden misstaan op de olympische spelen.
