G&R Fourteen Years

You just don't step inside to 14 years
So hard to keep my own head, that's what I say
You know, I've been the beggar
I've played the thief
I was the dog, they all tried to beat
But it's been
14 years of silence
It's been
14 years of pain
It's been
14 years that are gone forever
And I'll never have again.

๐“ฅ๐“ธ๐“ธ๐“ป๐”€๐“ธ๐“ธ๐“ป๐“ญ

Beste Lezer, we ontmoeten elkaar weer na veertien jaar.
Het voelt alsof het gisteren was .

Het is niet zo vreemd dat het zo voelt, aangezien ik vorige week eindelijk het boek heb gesloten, een boek waaraan ik zo lang geleden ben begonnen.

Sommigen van jullie hebben mogelijk al meer dan vijf jaar niets van me gehoord. Dat is wanneer je behoort tot dat kleine selecte publiek dat op de hoogte was van de eerste uitgave in mijn moedertaal.

Het kostte me nog eens vijf jaar om de vertaling in de tegenwoordige tijd te schrijven en hier en daar wat op te ruimen.

Die reis is nu voltooid, ik heb dat boek gesloten door verschillende afsluitende berichten te schrijven. Het is moeilijk om afscheid te nemen van alles.

Het lijkt erop dat er geen rust is voor de stoutertjes.
Als het ene boek sluit, opent het andere.

Jij Beste Lezer hebt zojuist dat andere boek geopend.

Laat je niet misleiden door de titel, dit is geen bewerking van Alice in Wonderland, hoewel ik dat ooit ook nog zou kunnen schrijven.

Voor nu gaan we Wonderland voorbij en ontmoeten we wat vrienden.
Oude en nieuwe...
Maar we gaan niet weer met hoofden gooien, dat beloof ik.... denk ik....

Jouw vriend,
๐‘€๐’ถ๐“‡๐“‰๐’พ๐‘œ ๐‘€๐’ถ๐“‡๐“‰๐’พ๐’ฟ๐“ƒ



Voorbij de spiegel - Woorden van het Ongeziene - Proloog

Beste Lezer, we hebben samen veel meegemaakt.
Hoe fantastisch om je weer aan mijn zijde te hebben.
Deze reis begon met zoveel grootsheidsidealen, op jacht naar de baas van de wereld.
Deze keer zul je de echte ik zien, de ik van deze eeuw.

Ik vertelde je dat boek รฉรฉn gebaseerd was op enkele regressiesessies en dat ik dacht dat het mijn ik uit het verledenwas. Dat het Me Mar(t)io was.

Nu weet ik dat Martio me om een reden riep vanachter de spiegel, maar deze dove, stomme en blinde jongen luisterde niet.
Ik zag niet, ik begreep niet.
Ik dacht dat ik je gewoon een verhaal vertelde, maar ik wist niet dat ik het verhaal vertelde zodat ik het zelf zou onthouden.

Ik merkte Me Martio niet op, schreeuwend naar me, je schrijver en vriend. Ik merkte niet hoe hij probeerde me wakker te maken en me te laten zien.
Hij slaagde er dan ook niet in.

Pas toen ik na het sluiten van het boek een lange hete douche nam, begonnen de woorden in mijn bewustzijn door te dringen.

Me Martio vond de noodzakelijke hulp, en nu ben ik, je schrijver en vriend, wakker.
Als het gezien wordt, kan het niet ongezien worden, maar hoe kon ik veertien jaar lang zo blind zijn?

Ik zal het allemaal uitleggen en ik hoop dat je klaar bent om voorbij de spiegel te kijken, want daar brengt dit verhaal ons naartoe.

Waar ik eerder dacht dat ik gewoon de verteller was, weet ik nu dat ik de favoriete speelbal ben van Dame Vertrouwen.

De laatste keer dat we spraken was ik een oude man die je welterusten wenste, beloofde dat ik je binnenkort zou vertellen over De Lange Terugreis Naar Ooit.

Dat was gisteren, maar tijd en ruimte kronkelen vreemd tegenwoordig.

Onze menselijke geesten kunnen nauwelijks bevatten hoe nu en dan niet chronologisch zijn, maar naast elkaar kunnen bestaan.

De woorden die ik beloofde hebben geen van jullie haastige moderne hocus pocus. Deze woorden komen wanneer ze er klaar voor zijn, of liever wanneer jij er klaar voor bent.

Om die reis terug naar ooit te beginnen, moest ik ze allemaal achterlaten, deze wereld kan zo wreed zijn.

Waarom, als je eindelijk vrienden maakt of je lang verloren liefde vindt, maakt het leven het zo ongemakkelijk ingewikkeld?

Ik verloor Kyra, de vrouw van de Baas van de Wereld. De eerste vrouw, en waarschijnlijk de laatste, waarop ik verliefd werd.

Nu, binnen hetzelfde jaar, moet ik alle mensen van wie ik hou achterlaten.
Behalve jij, Beste Lezer, jij zult voorlopig de enige zijn die mij vergezelt op deze reis terug.
Als je geheugen beter is dan het mijne, herinner je je misschien nog dat ik terug wilde gaan, terug naar ooit.

Maar zoals een wijze man uit een buurland ooit zei:

Wie haast heeft neemt beter een omweg.

Maar als ik nog iets zou mogen zeggen;
het is geen rechte lijn
En de grens maar iets verleggen gaat maar zelden zonder pijn
Want de allermooiste bloemen, groeien vlak langs het ravijn
En om die te kunnen plukken moet je durven bang te zijn

Loading full article...