Op de avontuurlijke reis van mijn leven is er een rode draad geweest, die ik nu als mijn missie ervaar. Heel mijn leven werd ik geteisterd en gekweld door chronische lichamelijke klachten, pijnen en stress. Aangezien het om klachten ging, die over het algemeen niet een direct aanwijsbare lichamelijke oorzaak hadden en door dokters niet opgelost konden worden, werd al snel gezegd dat het tussen m'n oren zat en dat ik ermee moest leren leven. Na jaren me gedragen te hebben als een voorbeeldig chronisch-pijn patiënt, was het tijd voor verandering. Ik ontdekte nieuwe informatie, sprak met mensen die me op nieuwe ideeën brachten en ik leerde nieuwe technieken die me in staat stelden om mezelf te helpen.
Tegenwoordig ben ik niet meer bang dat iets "tussen mijn oren zit". Ik word er niet boos om als iemand dat veronderstelt. In plaats daarvan zie ik het als een kans om te leren, te groeien en te evolueren. Immers, als iets tussen mijn oren zit, zit het er niet voor niets én kan ik er waarschijnlijk iets aan doen! Tegenwoordig weet ik ook, dat zelfs daadwerkelijke lichamelijke aandoeningen ook te beïnvloeden zijn met onze geest. Simpelweg omdat ze daar meestal hun oorsprong vinden (toch weer tussen de oren), onze geest een krachtige aansturing is van ons hele systeem (en een grotere impact op onze gezondheid heeft dan leefstijl, voeding, medicijnen, beweging, zoals uit onderzoek is gebleken) en we pijn uiteindelijk met ons brein waarnemen (weer tussen de oren).
Ik wil je dan ook vragen om de pijn (emotioneel of fysiek) niet te negeren, te onderdrukken of te ontkennen. Je hoeft je er niet doorheen te vechten. Met elke vorm van vechten werk je namelijk het natuurlijk helingsmechanisme van je lichaam tegen! Daarom is acceptatie zo'n belangrijke eerste stap. De erkenning dat er iets aan de hand is en dat je niet op de oude manier door kunt gaan. Dit vergt tijd, een rouwproces en (soms vergaande) aanpassingen.
Inmiddels is het me meer dan duidelijk geworden, dat ons lijf een bondgenoot is. Het wil met ons communiceren en ons helpen. Ik nodig je dan ook van harte uit om vriendschap met je lichaam te sluiten. Wees lief en begripvol naar jezelf. Vraag je lijf eens: wat heb je nodig? Wat wil je me vertellen? Duik er eens in in plaats van meteen naar afleiding of een pijnstiller te grijpen (tenzij je door de pijn niet meer helder kunt nadenken natuurlijk). Werkelijk naar je lichaam luisteren kan wat training kosten, aangezien je waarschijnlijk niet gewend bent om dit te doen. Dit is dus niet hetzelfde als blijven liggen als je je moe voelt! Want dan zouden mensen met chronische vermoeidheid nooit meer uit bed komen. Dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. Dat is niet wat je lichaam voor je wil. De vermoeidheid is ook niet het echte probleem. Het is een symptoom van een onderliggende oorzaak. Nieuwsgierig wat dit kan zijn? Het antwoord zit vanbinnen! Wil je hulp bij deze ontdekkingsreis en de tips en tools aangereikt krijgen om je lijf de beste kans op optimaal welzijn te geven? Neem gerust contact met me op!
