Vriendelijke viooltjes

Het plantengeslacht Viola heeft door de eeuwen heen de aandacht getrokken. Ongetwijfeld komt dit door de bloemvorm, die menselijke gelaatstrekken vertoont. Bovendien komen Viooltjes als kleine, bloemrijke planten door heel Europa voor, in beemd en bos, in moerassen, op droge zandvlakten en duinen. Er zijn wel 400 soorten. In onze menselijke voorstelling zijn het tengere, vriendelijke plantjes. Giftige zijn er niet bij, noch boze bessen, noch verdachte wortels.

Viooltje in de Oudheid

Bij de Antieken vloeit de stroom van symbolen en beelden rond het viooltje ook rijkelijk. Viola is ook een bloem van de rouw. Persephone, dochter van Demeter en Zeus, van aarde en hemel, plukt viooltjes als zij naar de onderwereld wordt gebracht.Het Maarts viooltje werd omwille van haar geur al door Romeinen en Grieken gekweekt. Bij Athene lagen uitgestrekte velden van zogenaamde zwarte viooltjes, waardoor de stad de naam kreeg van 'het naar viooltjes geurende Athene'. Ook als teken van waardigheid kennen wij de plant: de zeven dichters van de Pleïade (16e eeuw) werden met violen gekroond. Violen waren ook geschikt in de haarlokken van Euridice.

Christelijke viooltjes

Viola is volgens oude christelijke verhalen ook het gezicht van Christus, de Godszoon. Vanuit verborgen hoeken staart het de gelovigen aan, de ge­knielde boer, de sprokkelaar en de herder. Als plantje van Maria benadrukt het haar nederig bestaan in de scha­duw van de God die haar verkoos, een beschroomd vrouwtje dat het heilswerk van haar moederschap niet bevatten kan. Het betreft hier speciaal het Maarts Viooltje, dat welriekend en in het blauw getooid bij Maria als begerenswaardig meisje past.