Ze was boos. Ze was kwaad. Ze was woedend. Ze was furieus! Haar ouders verwelkomden mij. Ik gaf hun dochter hulp bij haar studie wiskunde. Ze waarschuwden mij dat ze waarschijnlijk niet aanspreekbaar was, want een beetje beschaamd moesten ze bekennen dat ze net een knallende ruzie met haar hadden gehad.
Ik kwam de kamer in en werd onmiddellijk getroffen door een vulkaanuitbarsting van bliksemende stralen. Afkomstig van een prachtige jonge vrouw met mooie blauwe ogen, die nu wel zwart leken en vuur spuwden als een artilleriekanon. Als granaten vlogen de gevoelens door de lucht, begeleid door knetterende vonken. Wauw, wat een geweld. Maar er zat één straal tussen die me vertelde dat het niet voor mij bedoeld was.
Gefascineerd keek ik haar aan. Nog nooit had ik zoiets moois gezien. Mooier dan het mooiste vuurwerk met Oud en Nieuw…
Ed Eggink, precies 140 woorden conform de opdracht van Miranda voor december 2017 ‘vuurwerk’.
Een goed 2018 gewenst!
