Een paar jaar geleden ons minivijvertje eens even schoongemaakt. Da's een 'vijver' in de vorm van een grote ronde cementbak ingegraven in de tuin, stenen er omheen, plantjes erin en klaar. Maar je wilt niet weten wat voor putlucht er uit zo'n bak komt als je er verder niks aan doet. En dan zitten er verdorie nieteens vissen of wat ook in! Of toch wel?
Er bleken watersalamanders in te zitten! Twee wist ik eruit te vangen, maar de vijver was nog niet klaar. Wat dan?
Ollie, het mannetje, liet zich niet gemakkelijk fotograveren helaas. Alleen op deze foto is heel iets zijn blauwe staart te zien. In deze tijd hebben de mannetjes een oranje tot rode buik en een felle blauwe strook langs de staart. De rest van het jaar zien ze eruit als een vrouwtje, met iets zwartere vlekken.
Bollie, het vrouwtje bleek zwanger! Niet gek ook eigenlijk als ik die dikke kegel zie...
Een terrarium zolang inrichten en ze daar in doen leek de beste oplossing, maar wat er toen gebeurde heeft ervoor gezorgd dat 'Ollie' en 'Bollie' er iets langer in bleven: Bollie had eitjes gelegd!
Piepkleine eitjes!
Een leuke aangelegenheid om dat eens helemaal te volgen: 3 weken lang.
Uit voorzorg in een andere bak gedaan, omdat anders pa en ma ze opeten. En zo kunnen we ze ook veel beter volgen!
Een kleine week.
Uiteindelijk zien ze er al echt uit als een iets dat ooit een salamander zal gaan worden. Nu zijn het net een soort kikkervisjes en ja, de cyclus is ongeveer hetzelfde!
En dan komt de dag dat ze uitkomen. En dan liggen ze dus de eerste dagen echt voor pampus op de bodem. Ik dacht echt: die zijn dood! Maar niet dus. Uit dat verrekte ei komen heeft ze veel energie gekost: effe uitrusten.
En daar zijn ze dan: 7 bewegelijke watersalamander babies. Er is er niet èèn hetzelfde: ze hebben allemaal hun eigen uniek getekende lijfje. Uiteindelijk gingen ze allemaal dood. Ja, dat hadden jullie niet verwacht, hé? Wat een domper... Dat was ook precies wat ik dacht. Watersalamanders zijn makkelijk te houden, maar kweken is een heel ander verhaal! Zulke beestjes van nog geen centimeter zijn enorm kwetsbaar. En net als bij kikkers, die zelfs nog veel meer eitjes leggen, zijn het er uiteindelijk maar een paar die het eindstadium bereiken. Bij salamanders is dit nog minder... Ik was best een beetje in rouw de bak steeds leger te zien worden. Uiteindelijk was er niets meer en stond de bak tragisch leeg achterin de schuur...
Wist je trouwens dat watersalamanders in een vijver gemiddeld 7 jaar kunnen worden, maar in gevangenschap wel 25 jaar? Ollie en Bollie moeten tenminste 3 zijn geweest, want dan zijn ze in de regel pas geslachtsrijp.
Een paar weken later toen ik mijn fiets pakte, dacht ik ineens iets van beweging te zien in de verlaten eenzame bak achterin de schuur. Toen ik wat dichterbij ging kijken, zag ik nog net een kleine salamander wegschieten tussen het oude groen. Weken had ik er niet meer naar om gekeken, maar blijkbaar was er nog wél een jonge salamander in leven! Eentje had het toch nog geredt, maar onzichtbaar met zijn of haar schutkleuren dacht ik dat er geen meer waren. Wederom een komplete verrassing!
Overigens mogen ze niet uit het wild gevangen worden: ze zijn beschermd ( net als kikkers trouwens, maar wie heeft er niet eens kikkerdril in een bak gedropt om te zien hoe ze zich ontwikkelen? Wij hadden ze vroeger zelfs in de klas staan!).
Het is niet alleen gewoon leuk, maar ook leerzaam. Zet ze nadien wel weer terug in de vijver waar ze vandaan gekomen zijn!
Bollie... Ik besloot na het fiasco met de salamander babies wat kikkerdrik te nemen. Binnen een no-time zat de bak vol inimini kikkertjes. Bollie vond het prima blijkbaar...
