Waar moet het heen?
Ik reis haast elke dag met de trein en ja, ook in de spits. Ik zou bijna applaus geven voor de jonge mensen die voor ouderen opstaan, maar helaas komt dat maar weinig voor. Maar ja, waar moet het heen, als zelfs de 'oudere generatie' asociaal en onhebbelijk gedrag vertoont?
Een man zat daar, aardig content met zijn bemachtigde zitplekken. Niet voor overtollig lichaamsgewicht maar voor zijn drie enorme koffers die hij plomp op de banken had gezet. Een gehele vierzitter, alleen voor hem. Zou zijn naam Remi zijn?
 Ik vond het erg moeilijk. Zo ook één vrouw, zij verkondigde luid haar ontevredenheid met de man. Iedereen wierp veroordelende blikken op de man en ik zat daar... mijzelf af te vragen of ik de man moest vragen "Lukt het meneer? Zal ik u even helpen?" Om hem te helpen zijn koffers in de ruimte onder de stoelen te schuiven, terwijl de man geen aanstalten maakte. Maar de man was ouder dan ik, zo brutaal en respectloos wil ik ook niet zijn - dan ben ik net zo erg als hij.
Ik voelde de sociale druk me het benauwen en ik dacht aan de samenleving. Het geweld, beledigingen, haat, ontevredenheid en weet ik veel wat nog meer. Zoveel negativiteit en ik ben ervan overtuigd dat het komt door de aard van de hedendaagse mens, hoe wij worden opgevoed.