12 jaar jong, ik was 1 van de zoveel meisjes die op de basisschool bijna letterlijk verkracht was.

Ik zie dit als mijn emotioneelste punt in mijn leven het was/is iets waar ik nooit trots op was, misschien werd ik wel gezien als dat zwak meisje die gewoon met haar laat spelen of aan haar laat zitten door jongens.

 Vanaf die dag had ik geen vrienden meer, ze lachtte me uit.

 Ze keken me na.. Elke dag rende ik huilend die stomme school uit, waar ik hoopte nooit meer terug naar toe te hoeven.

 Elke dag was weer een hel voor mij, telefoontjes waren zo in.

Loading full article...