Zainab Ilyas

· 30 Dec 2021

Follow Following

Waarom gaat Amerika de oorlog in Vietnam aan?

De domino-theorie
Vanaf de jaren vijftig zou de Amerikaanse internationale strategiestichting in het algemeen de omstandigheid in Zuidoost-Azië bekijken tot aan de Domino-theorie. De fundamentele standaard was dat als het Franse Indochina (Vietnam nog een Franse provincie was) tot de socialistische opstand zou tuimelen, die de Fransen had bestreden, de ontwikkeling van het socialisme in heel Azië waarschijnlijk ongecontroleerd zou verlopen.

Verloop van de gebeurtenissen in de oorlog in Vietnam
Tot het uiterste gebracht, adviseerde de Domino-theorie dat verschillende landen in heel Azië satellieten zouden worden van de Sovjet-Unie of het communistische China, vergelijkbaar met landen in Oost-Europa onder Sovjetcontrole waren gegaan.

President Dwight Eisenhower riep de Domino-theorie op in een vraag-en-antwoordsessie die op 7 april 1954 in Washington werd gehouden. Zijn verwijzing naar Zuidoost-Azië die socialistisch werd, was de volgende dag belangrijk nieuws. De New York Times bevatte een pagina één verhaal over zijn vraag- en antwoordsessie, „President waarschuwt voor Chain Disaster if Indo-China Goes”

Gezien de geldigheid van Eisenhower op militaire zaken, zette zijn opvallende steun aan de Domino-theorie het heel lang in de frontlinie van het aantal Amerikanen, zou de ontplooiende omstandigheid in Zuidoost-Azië zien.

Politieke redenen: anticommunistische ijver
Op het thuisfront, vanaf 1949, greep de bezorgdheid over socialisten van eigen bodem Amerika. De natie bracht een aanzienlijk deel van de jaren vijftig door, getroffen door de Red Scare, gedreven door de destructief tegen socialistische senator Joseph McCarthy. McCarthy zag socialisten overal in Amerika en versterkte een klimaat van delirium en twijfel.

Foto van senator Joseph McCarthy. Het McCarthy-tijdperk werd onderscheiden door sensationele beschuldigingen dat socialisten de belangrijkste niveaus van de Amerikaanse cultuur waren doorgedrongen als kenmerk van een wereldwijde intrige. Getty Images
Universeel, na de Tweede Wereldoorlog, was een groot aantal landen in Oost-Europa onder socialistische heerschappij gevallen, net als China, en het patroon verspreidde zich ook naar verschillende landen in Latijns-Amerika, Afrika en Azië. De VS. voelde dat het de Koude Oorlog verloor en verwachtte het socialisme te „bedwingen”.

Het was tegen deze setting dat de primaire VS. militaire adviseurs werden verscheept om de Fransen in 1950 te helpen de socialisten van Noord-Vietnam te bestrijden. Datzelfde jaar begon de Koreaanse oorlog, waarbij communistische Noord-Koreaanse en Chinese machten tegen de VS werden geplaatst. wat meer zijn VN-partners.

Franse Indochinaoorlog
De Fransen vochten in Vietnam om hun pioniersmacht bij te houden en hun publieke trots later de schaamte van de Tweede Wereldoorlog te heroveren. De VS. regering had interesse in de strijd in Indochina vanaf het einde van de Tweede Wereldoorlog tot het midden van de jaren vijftig, toen Frankrijk uiteindelijk vocht tegen een socialistische opstand gedreven door Ho Chi Minh.

Gedurende het midden van de jaren vijftig maakten de Viet Minh-machten enorme stijgingen. In mei 1954 beleefden de Fransen een tactisch verlies bij Dien Bien Phu en begonnen regelingen de strijd te beëindigen.

Na de Franse terugtrekking uit Indochina richtte de regeling een socialistische regering op in Noord-Vietnam en een meerderheidsregering in Zuid-Vietnam. De Amerikanen begonnen de Zuid-Vietnamezen te ondersteunen met politieke en militaire adviseurs in het laatste deel van de jaren vijftig.

Commando militaire bijstand Vietnam
De internationale strategie van Kennedy werd duidelijk vastgesteld in de Koude Oorlog, en de uitbreiding van Amerikaanse consultants weerspiegelde Kennedy's manier van spreken over het confronteren van het socialisme, elke plaats waar het heel goed te vinden is.

Nguyyan Dinh Thuan, Chief Cabinet Minister van President Ngo Dinh Diem uit Zuid-Vietnam, raadpleegt vandaag president Kennedy in zijn kantoor in het Witte Huis. Thuan bracht een brief van president Ngo Dinh Diem over het communistische gevaar voor zijn land. Bettmann-archie/Getty Images
Op 8 februari 1962 heeft de Kennedy-organisatie het Military Assistance Command Vietnam ingelijst, een tactische activiteit die gepland was om het programma van het geven van militaire gids aan de Zuid-Vietnamese regering te versnellen.

Naarmate 1963 vorderde, bleek de kwestie Vietnam duidelijker te zijn in Amerika. De baan van Amerikaanse raden breidde zich uit en eind 1963 waren er meer dan 16000 Amerikanen ter plaatse die Zuid-Vietnamese troepen aanspoorden 1

Incident in de Golf van Tonkin
Na de dood van Kennedy in november 1963 ging de organisatie van Lyndon Johnson verder met soortgelijke algemene regelingen om Amerikaanse counselors in het veld te plaatsen naast Zuid-Vietnamese soldaten. De zaken veranderden echter met een gebeurtenis in het late voorjaar van 1964.

Amerikaanse maritieme machten in de Golf van Tonkin, aan de oever van Vietnam, onthulden dat ze werden neergeschoten door Noord-Vietnamese kanonboten. Er was een handel in geweervuur, maar debatten over wat er precies gebeurde en wat voor mensen in het algemeen werd verantwoord, zijn al heel lang voortgezet.

De VS.S. Maddox DD-731 was de overlevende van een 'onverdiende aanval' in de mondiale wateren voor Vietnam, meldde de marine in Honolulu 8/1. De aanval vond plaats in de buurt van het communistische Chinese eiland Hainan. Bettmann-archie/Getty Images
Wat er ook gebeurde in de confrontatie, de Johnson-organisatie gebruikte de aflevering om een tactische verhoging te legitimeren. De resolutie van de Golf van Tonkin werd onmiddellijk na de maritieme confrontatie aangenomen door de twee plaatsen van het Congres. Het gaf de president een brede positie om Amerikaanse soldaten in de locale te beschermen.

De Johnson-organisatie begon een progressie van luchtaanvallen tegen focus in Noord-Vietnam. De consultants van Johnson verwachtten dat alleen luchtaanvallen de Noord-Vietnamezen een einde zouden maken aan de gemeubileerde strijd. Dat gebeurde niet.

Doeleinden achter escalatie
In maart 1965 vroeg president Johnson de VS. Mariene contingenten ter bescherming van de Amerikaanse vliegbasis in Da Nang, Vietnam. Het gaf aan wanneer de eerste soldaten van de strijd in het conflict werden ingebed. De versnelling ging door tot 1965 en voordat dat jaar voorbij was, waren 184000 Amerikaanse soldaten in Vietnam. In 1966 stegen de troepenaggregaten weer naar 385000. Voor de finish van 1967 bereikten de Amerikaanse troepenbedragen in Vietnam op 490000,2

Gedurende het laatste deel van de jaren zestig veranderde het temperament in Amerika. De verklaringen achter het ingaan van de oorlog in Vietnam bleken momenteel niet zo noodzakelijk te zijn, vooral wanneer ze werden afgewogen tegen de kosten van het conflict. De ontwikkeling van het tegenconflict bereidde Amerikanen massaal voor, en publieke onenigheid vertoningen tegen het conflict werden typisch.

American Pride
Tijdens de organisatie van Richard M. Nixon, de graden van gevechtstroepen werden verlaagd vanaf 1969 vooruit. Hoe het ook zij, er was tot nu toe uitgebreide hulp voor het conflict, en Nixon had in 1968 kruistocht en zweerde om een „goed einde” aan het conflict te brengen.

Het gevoel, vooral onder gematigde stemmen in Amerika, was dat de boete van zoveel doden en gewonden in Vietnam tot geen einde zou komen, ervan uitgaande dat Amerika zich in wezen terugtrok uit het conflict. Die houding werd tegengehouden aan onderzoek in een uitgezonden Capitol Hill-verklaring door een persoon van de Vietnam Veterans Against the War, toekomstige vertegenwoordiger van Massachusetts, officiële concurrent, en staatssecretaris, John Kerry. Op 22 april 1971, over tegenslagen in Vietnam en het verlangen om in het conflict te blijven, vroeg Kerry: „Hoe zou je vragen dat een man de laatste man is die doorgeeft voor een slip-up”

In de officiële missie van 1972 kruistocht de democratische kandidaat George McGovern op een basis om zich terug te trekken uit Vietnam. McGovern verloor in een opmerkelijke lawine, die voor een deel een goedkeuring leek te zijn van Nixons ontduiking van een doelmatige terugtrekking uit het conflict.

30 april 1970, Washington, DC. In een tv-discours aan de natie vanuit het Witte Huis meldde president Nixon dat enkele duizenden Amerikaanse grondtroepen Cambodja binnenkwamen om het communistische centrale commando op te ruimen voor alle tactische taken tegen Zuid-Vietnam. De president wordt hier getoond en blijft voor een gids van Cambodja. Bettmann-archie/Getty Images
Later verliet Nixon zijn ambt vanwege de verontwaardiging van Watergate, bleef de organisatie van Gerald Ford het publieke gezag van Zuid-Vietnam steunen. Hoe het ook zij, de machten van het Zuiden, zonder Amerikaanse gevechtssteun, konden de Noord-Vietnamezen en de VietCong niet tegenhouden. De strijd in Vietnam eindigde eindelijk met de ineenstorting van Saigon in 1975.

Nauwelijks keuzes in de Amerikaanse internationale strategie waren belangrijker dan de reeks gelegenheden die de Verenigde Staten ertoe brachten geassocieerd te raken met de oorlog in Vietnam. Na een tijdje twisten dienden meer dan 2,7 miljoen Amerikanen in Vietnam en een verwachte 47424 verloren hun leven; en toch, de rechtvaardigingen waarom de VS. de oorlog in Vietnam in ieder geval blijft controverse.

#oorlog
#amerika
#vietnam