Waarom is het zo moeilijk het leven te waarderen?
Tegen zoveel onverschilligheid is het leven weerloos
Dat het blijkbaar zo moeilijk is het leven te waarderen is tragisch, meent Jan Warndorff.
Op 22 maart 2016 werd Sebastien Bellin getroffen door de bomaanslag op vliegveld Zaventem. Hevig bloedend lag de voormalige Belgische basketbal-ster op de vloer, en dacht dat hij ging sterven. Maar hij overleefde het, en in een interview met weekblad Humo noemt hij die aanslag, achteraf bezien, „een cadeau”, en wenst hij het iedereen toe om ooit in het leven de dood „tot op een millimeter” te naderen. Want, zo legt hij uit, dan pas ontdek je waarlijk de waarde van het leven.
Iets vergelijkbaars overkwam Volkskrant-journalist Fokke Obbema, die in 2017 bijna overleed aan een hartstilstand en zich toen pas in ernst ging interesseren voor ‘de zin van het leven’. Toevallig gebeurde dat op 1 april, de dag waarop elk jaar de Maand van de Filosofie begint – met dit jaar als thema ‘weerloos en waardevol’. En dat blijkt dus rechtstreeks van toepassing op het leven zelf. Hoe waardevol het ook is – verlies het leven en je verliest alles –, gewoonlijk rekenen we erop zonder ernaar om te kijken, en tegen die onverschilligheid is het leven weerloos.
