De laatste weken zie ik hier op Yoors veel blogs voorbij komen over afschuwelijke relaties met narcisten. Eén grote vraag dringt zich steeds weer aan me op. Een vraag die ik mezelf ook vaak gesteld heb. Hoe komt het toch dat ik koos voor een problematische relatie en hoe kan het toch dat ik daar zo dwangmatig aan vast probeerde te houden terwijl ik er zo ziek van werd? En erger en pijnlijker de vraag... hoe is het toch kunnen gebeuren dat ik mijn kinderen niet goed kon beschermen? Vragen die me tientallen jaren hebben bezig gehouden en met mij velen vrouwen om mij heen. Sorry, er zullen ook vast veel mannen zijn die met een narcistische vrouw leven maar ik ken die eigenlijk niet. Dus praat ik hier even over de relaties van vrouwen die ik ken en mijn eigen ervaringen. Bovendien zijn er meerdere persoonlijkheidskenmerken die ziekmakend kunnen zijn in relaties. Dus ik ga het liever hebben over problematische relaties.

Door de jaren heen merkte ik eigenlijk dat ik mezelf andere vragen moest stellen. Ik moest de vraag omkeren. Wat in mij maakte dat ik voor deze partner viel? Ik was toch een liefdevol, zachtaardig mens? Hoe kon ik nu slachtoffer worden? Ik kwam tot de ontdekking dat dat toch behoorlijk wat issues zijn en die wil ik graag met jullie delen.

  1. Mijn partner leek in het begin de teugels in handen te hebben. Hij nam dingen van me over, had aandacht voor me in de vorm van kleine attenties, lieve woordjes, lieve berichtjes, uitstapjes enz. Hij vond me mooi, hij verwende me en de sex was geweldig. En ik vond dat allemaal heerlijk. Mijn behoefte hieraan was heel sterk. De behoefte om gezien en geliefd te worden, mooi gevonden te worden, gewenst te worden. Dat was iets waar ik gebrek aan heb gehad in mijn leven vóór hem. Ik had nog niet geleerd dat ik die dingen in mezelf moest ontwikkelen en genezen. Het waren gebieden in mij die beschadigd waren zo gezegd.
  2. Mijn partner overtrad alle grenzen die ik dacht te hebben. Ik kwam tot de ontdekking dat mijn grenzen niet sterk waren, als ik ze al had. Ik kwam tot de conclusie dat ik dat ook nooit geleerd of gezien had vroeger. Vrouwen die grenzen stelden waren er niet in mijn omgeving. Dat was ook 'not done'. Niet qua tijd en niet qua opvatting. Scheiden was een taboe destijds. Mijn vaders wil was wet en 'wee je gebeente' als je daar tegen in opstand kwam. Mij werd door velen, misschien wel honderdduizend keer, verteld dat ik lief moest zijn. Als je lief was werd je gewaardeerd en gezien. Maar geloof me dat was destijds een leugen.
  3. En dan kom ik tot een ander punt. In de loop der jaren ontdekte ik waar zijn pijn lag. En ik bleek het Florence Nightingale syndroom te hebben. Ik dacht dat ik met liefde alles kon oplossen, dat mijn liefde en ervaring hem en ons konden helpen om te helen en gelukkig te worden. Dat liefde onvoorwaardelijk moest zijn. Mensen helpen was iets dat ik als meisje met de paplepel ingegoten heb gekregen. Vele familieleden waren ziek en moesten vooral geholpen worden. Die last legden deze en gene ongevraagd op mijn schouders. En ik heb die last als kind op me genomen. Mijn onvoorwaardelijke liefde bleek uiteindelijk toch niet onvoorwaardelijk te zijn. Hoe kon het ook, als ik liefde voor mezelf nog niet eens gevonden had. De liefde voor Mijzelf dacht ik bij hém gevonden te hebben. Buiten mezelf dus en niet in mezelf. Onvoorwaardelijke liefde geeft een ander niet op!
  4. Dan was er voor mij nog een ander punt. Mijn intuïtie was altijd heel sterk geweest. Daar kwam ik achter nadat de relatie ten einde was gekomen. Mijn hele leven al, vertelden anderen mij met volle overtuiging dat mijn gevoel niet klopte. Dit om hun eigen leugens, ten koste van mijn zelfvertrouwen, te bedekken onder een laag modder.  


Nu jaren later, ervaar ik dat deze relatie, hoe vreselijk pijnlijk ook mijn persoonlijke groei en ontwikkeling zeer ten goede is gekomen. Dat proces heeft veel tranen gekost maar ik heb heel veel geleerd over mijn eigen valkuilen. Heel veel illusies moest ik doorprikken en erkennen dat hoop vaak valse is. Met vallen en opstaan. Maar nu sta ik. Met beide benen stevig op de grond. En ik durf te vragen té sterk misschien? Ik ben veranderd van slachtoffer naar eigen verantwoordelijkheid. Trouw zijn aan mezelf en luisteren naar mijn gevoel zijn punten die nog af en toe aandacht verdienen. Maar een gewaarschuwd mens telt voor twee.

Loading full article...

Redelijk recent ben ik erachter gekomen dat ik zijdelings met een narcistisch persoon te maken heb. Daarom dus interessant om te lezen. Dank voor je verhaal.
Doet me goed dat je er iets aan hebt. Dank voor je reaktie!
Mooi zo! Je hebt aardig wat zelfbewustzijn gewonnen en daarvoor doen we het :-). En ja, vrouwelijke narcisten bestaan wel degelijk! Een vriendin van me zat in een narcistische lesbische relatie... Ze zijn er ook!
Dank je Iris, daarvoor doen we het inderdaad. ;-) Ik geloof zeker dat ze er zullen zijn ja, maar persoonlijk ken ik eigenlijk niemand of het is misschien niet zichtbaar... :-)
Mooie blog, maar het thema begint wel een beetje te overheersen.
Ja.. ik heb deze geschreven omdat het over het slachtoffer ging.. en nu de andere kant belicht ;-)
More replies (1)
Een heftig verhaal, mooi en gevoelig geschreven, Marion. :-)
Dank je wel Rudi! :-)
Wauw! ikzelf heb al stiefdochter met een narcist samengewoond, het was echt een hel! gelukkig zijn we nu al twee jaar later en ligt het ver achter ons.
Dan ben ik echt heel blij voor je! Ik hoop dat je het allemaal een plekje hebt kunnen geven!
Mooi geschreven hoor. Mooie Blog aan gewijd.
Dank je wel DC. Fijn om te horen! :-)
Hartstikke goed geschreven. Een prima blog en je zult vast veel vrouwen kunnen helpen hoor.
Super gedaan.
Heel erg bedankt Gerda! Blij met je reaktie :-)
heel herkenbaar, heb nu al vijf jaar een partner waar ik zeer gelukkig mee... Show more
Dat denk ik ook Jetske. Dank je voor je fijne reaktie! Fijn om te horen dat je nu heel gelukkig bent, dat vind ik goed om te horen ook voor al die vrouwen. Zelf heb ik geen relatie en na de scheiding dacht ik dat ik er nooit meer aan zou beginnen. Gelukkig is dat gevoel en die angst inmiddels verdwenen. :-)
Goed dat je de aandacht richt op het gedrag van 'het slachtoffer'. Daar heb je als slachtoffer namelijk meer invloed op dan op het gedrag van de narcist of van andere lastige mensen...
Precies Marijke! Dank je wel! :-)
More replies (1)
Prachtig mooie blog en heel herkenbaar. Ik liep al met zoiets in gedachten om over te bloggen, maar eerst moest er nog een 3e en laatste stuk aan het verhaal van "liefde is dit het... Show more
Die lessen bleven komen, want meerdere keren trapte ik er weer in. Het móest gewoon heel heftig worden anders was ik steeds weer voor de bijl gegaan vrees ik.
Dank je voor je fijne reaktie. xx
Heel herkenbaar. In mijn geval kwam ik uit een gezin met een vader met narcistische trekjes en een moeder die zich helemaal terug trok en wegcijferde. Ik verafgode mijn vader en viel dus voor een man die in veel dingen op hem leek. In mijn rol als kind en... Show more
Ook dit is gedeeltelijk herkenbaar vanuit de thuissituatie. De enige die je kunt veranderen ben je zelf, helaas. Ik hoop dat het nu goed met je gaat?
More replies (1)
Goed geschreven ook ik ben erg aan zelfreflectie gaan doen op den duur dat helpt idd heel goed om er anders mee om te gaan ( ik moest ook wel anders kon ik niet verder)
Top van je! Precies! :-)