"Ik", zei de gek en zo reed ik gisteren toch nog even langs groot dierenleed.

Van verre kwam het gekerm en geblaf mij al tegemoet.

Suske en Wiske kwamen aanlopen. De een bleef op wat afstand staan kijken. Eliza was er niet.

Zij bleek de kermende hond te zijn. Zij zat opgesloten in een kunststof kennel waar een adembenemende stank uit kwam. Met pijn en moeite heb ik het deurtje open gekregen en haar de vrijheid gegeven. Zij ging gelijk op zoek naar water (helaas niets voor handen) en sprong al stront verspreidend vrolijk om mij heen (nee tegen mij op wil ik niet).


Loading full article...
Cheers
Gift
Boost
Share to Whatsapp Share to Facebook Share to Pinterest Share to Twitter Share to Telegram Share to LinkedIn Share to Reddit Share with Email

The Original Enrique
Verschrikkelijk zeg! En ik heb voorgaande delen nog niet eens gelezen...
Reply
jolandemooij
Daar is heel wat op te ruimen.
Reply
wakeupkitty
Idd en je zal de eigenaar vd woning maar zijn.
Reply
Mary-José (MJ)
misschien de GGZ bellen ? deze dame heeft ernstige problemen en heeft wellicht zelfs een dwangbuisje nodig ? grrrrr
Reply
wakeupkitty
Daar zat ik ook over te denken. Ik denk dat hier psychisch weer dringend hulp geboden moet worden.
Reply
marijke
pffff tis iets zullen we maar denken. Maar voor hoelang!
Reply
Soberana
Gelukkig krijgen de dieren nu (hopelijk) elementaire verzorging.
Reply
wakeupkitty
Zij zal nu wel moeten want zij weet dat er op haar gelet wordt
Reply
VampireMeerkat
Wie er nu ook gaat, hoogdravende zorg is het niet.
Reply
wakeupkitty
Ze is er weer dus heeft alle tijd om op te ruimen. Gisteren is blijkbaar de waarnemer vd huisbaas grweest. Hij vond het er een stortplaats en schrok zich dood
Reply