"Ik", zei de gek en zo reed ik gisteren toch nog even langs groot dierenleed.
Van verre kwam het gekerm en geblaf mij al tegemoet.
Suske en Wiske kwamen aanlopen. De een bleef op wat afstand staan kijken. Eliza was er niet.
Zij bleek de kermende hond te zijn. Zij zat opgesloten in een kunststof kennel waar een adembenemende stank uit kwam. Met pijn en moeite heb ik het deurtje open gekregen en haar de vrijheid gegeven. Zij ging gelijk op zoek naar water (helaas niets voor handen) en sprong al stront verspreidend vrolijk om mij heen (nee tegen mij op wil ik niet).
Omdat ik nu wel 2 katten zag en wat voer in de bakjes heb ik Lucy een whatsapp gestuurd met de volgende tekst: Deborah gaat toch?
Zij antwoordde vrijwel onmiddelijk dat zij dat niet wist en geen antwoord kreeg, al hebben deze mensen zelf aangeboden gratis op te passen. Dat zij de dieren de dupe laten worden van een ruzie vind ik nog steeds onbegrijpelijk (de rest van het gesprek zal ik je besparen, bepaalde discussies gaat Lucy niet aan, zegt zij).
Zij moest haar hoofd verder leeg maken voor de rit en zou z.s.m. naar huis rijden en dan wel zien. Ik heb haar een goede reis gewenst. Zij heeft mij bedankt.
's Avonds kreeg ik het bericht dat iemand die op de woning moet letten namens de eigenaar e.e.a. ter ore is gekomen. Of vanuit deze hoek stappen ondernomen worden?
Lucy heeft niet laten weten dat zij goed is aangekomen (ook niet dat zij vertrokken is).
NOTE
Vandaag 22 december 2017 ben ik rond 11 uur gaan kijken. Lucy was er en naar ik aan neem is zij haar dieren aan het verzorgen.
Het alsnog bellen door een buurman met de officiële huurder (zij heeft de woning in onderhuur) heeft er in ieder geval in geresulteerd dat Deborah alsnog de minimale verzorging is gaan doen en water en voer heeft neergezet
- Lucy is bekend bij de dierenbescherming
#cattery #Lambirz #Lucy
