Minimalisme: Hoe gaat het?
Ontspullen lijkt voor velen niet weggelegd net als opruimen. De paniek slaat om het hart, niet wetend waar te beginnen.
Zelf heb ik er in doorsnee geen moeite mee. Ik woon graag in een opgeruimd huis.
Ik vind het onprettig als ik een kastdeur opentrek en de inhoud over mij heenvalt.
Ik erger mij ook als ik over spullen struikel.
Ik ken mensen in mijn omgeving dit niets weg kunnen doen. Ze zeggen dan dat ze het later wel eens nodig zou kunnen hebben. ( ik was vroeger ook zo)
Nu weet ik dat deze mensen eigenlijk negatief naar de toekomst kijken.
Ze verwachten het later te kunnen gebruiken en nieuw kopen is dan niet nodig..... dus eigenlijk zou ik daar dan geen geld voor hebben.
Dit zijn negatieve gedachten over hoe ze de toekomst zien..... minder geld te besteden.
Ook kan het zijn dat "loslaten" een probleem is....
Ik heb nu alleen nog wat babyspulletjes op zolder en ga dit binnenkort aan mijn uithuiswonende kinderen geven.
Eén zoon is helaas op zijn 24e overleden.... die babyspulletjes gaan nu nog niet de deur uit.... (loslaten is nog te moeilijk)