MyLife: Passieloos

Vandaag heb ik geen zin. Dat begon vanmorgen al toen ik uit bed kwam, maar ja kinderen naar school, dus ik heb me er weer uit gesleurd en toen ik er eenmaal uit was ging de rest zo'n beetje vanzelf.
Ik ben een stuk muur in de eetkamer gaan verven (waarom zitten mijn kinderen met de vingers op de muur?), heb de afwas gedaan, spinnen en motten gezogen en ben later nog even bij de buurman langs gegaan. Hij is ruim een week ziek geweest, dus ik heb niets gemist.
Hij geeft mij nog wat selderij mee uit eigen moestuin en zegt dat hij die wil verplaatsen omdat er te weinig zon nu is.
Euh buurman, het wordt winter, zeg ik. Normaal gesproken heb je geen moestuin in de winter. Hij wel, mij best.
De rest van ons gesprek gaat over wietgebruik, pleegzoon opgepakt wegens cocaïne snuiven tijdens het rijden en de aannemer die niet is gekomen en zijn geld makkelijk verdiend heeft.
Ik wil mijn haar nog wassen, maar het water blijkt koud (dan maar met koud) en ik zit even. Er is niets te doen en vrolijk voel ik mij niet, al is de pijn nu minder dan vannacht en vanmorgen.
Wil je chocolade, vraagt zoonlief. Ik haal mijn schouders op, van chocolade word ik niet vrolijk. Mijn smaak is veranderd denk ik. Ik mis de smaaksensatie zoals hij al eerder vaststelde.
Tijd om een poosje te gaan (bij)slapen. Ik ben in ieder geval weer wat wietwijzer en wie weet als ik wakker ben ook weer wat vrolijker. Misschien zelfs een passie rijk? Ik bedacht mij namelijk dat ik geen passie (meer) heb. Heb ik er ooit een gehad? Aan de uitdaging van passionfilm kan ik dus niet mee doen. Ik ben echt een triest figuur, geen leven, geen geluk in het spel en geen passie.
Heb jij een passie, vraag ik aan mijn kinderen. Nee, is het antwoord (al wordt er non-stop gelezen).
Gelukkig, ik ben niet de enige zonder passie, nu kan ik met een gerust hart even gaan slapen.