Gisteren las ik 6 tips hoe je je gebrek aan zelfvertrouwen kunt opkrikken. Het waren vast goede tips (ik ben ze alweer vergeten), maar omdat ik geen gebrek aan zelfvertrouwen heb of een laag/negatief eigenbeeld (eigen waarde 0) kon ik er niet veel mee. Nou ja niet veel... het zet wel tot denken.

Waarom heb ik geen gebrek aan zelfvertrouwen? Waarom vind ik mijzelf geen grote nul? Waarom denk ik niet dat ik de schuld van alles ben? De domme idioot, de rotte appel in de mand, dit is mij tenslotte jarenlang ingeprent. Ik had geen stabiele jeugd, geen mensen om mij heen die mij stimuleerden of zeiden hoe goed ik het deed. Ik werd nooit beloond, geknuffeld, complimenten zaten er niet in. Er moest dag en nacht goed (bij voorkeur uitstekend) gepresteerd worden en zelfs dan was het nog niet goed genoeg.

"Waarom heb jij geen gebrek aan zelfvertrouwen of eigenwaarde", vraag ik de jongste. Zij kijkt mij aan alsof ik gek ben. Zoiets bestaat voor haar niet. Zij heeft genoeg mee gemaakt, is op meerdere scholen gepest en heeft geen vriendinnen maar lijdt niet.

"Waarom heb jij dat niet", vraagt zij en "waarom ben je geen junkie, alcoholist, roker, serie moordenaar, zit je niet in een inrichting of lig je in de goot?"

Tja waarom niet? Volgens mijn dochter is het karakter.