Samen: De avonturen van Kees (16)

Kees wordt wakker. Waarom voelt zijn hoofd zo raar? Er staat een dikke, witte haas voor hem. Hij houdt Kees hoofd vast. Het bungelt aan het haar heen en weer.
"Eindelijk wakker", tettert de haas. Kees' handen grijpen naar zijn hoofd, duwen het terug op zijn nek, het haar wikkelt zich er om heen.
"Is de Velpon al op?", vraagt de haas, "opschieten, we komen te laat!"
"Te laat", vraagt Kees, "en wie ben jij? Auww!", roept Kees. De haas sleurt hem hardhandig mee.

"Te laat, we komen véél te laat. Uwe Harige Nijd kan niet wachten", neurotisch "te laat we zijn één dag te laat", van de haas gaat maar door.

Na eindeloos voortgesleurd te zijn staat de haas abrupt stil. De wolf en Aso de Poets Ster staan op het pad. Aso heeft haar mandje binnenstebuiten gekeerd en een grote spuitbus in haar hand. "Hier met dat pakje én het hoofd", snauwt zij terwijl zij de spuitbus op de haas richt, "dacht je mij de pas af te snijden!"

Uit het niets, springt Magda in reuze gedaante tevoorschijn.
"En weg is de Aso", mauwt zij terwijl zij met 1 hap de Poets Ster doorslikt. "Kom wolfje we gaan, de Harig Nijd wacht."

Ineens doemt er een monsterlijke rechtbank op, bloedrood met roze hartjes. Nu is Kees helemaal de weg kwijt. Een stem buldert: "Waarom zo laat!"

"He... het sp... spijt m..mij u... Uwe Ha.. Harige Nijd", zegt de haas struikelend over zijn woorden.
"Ik hou niet van laat!" De stem brult het uit en Kees krimpt van schrik in elkaar. Hij wordt kleiner... en kleiner... en kleiner...

Naast hem ligt een pak. Er steken watten, een halve tube Velpon, een kam en de wikkel van een koetjesreep uit. Een blik sardientjes rolt naar de wolf. Hij grijpt het en rent er mee weg.

"Nog één keer laat en jouw hoofd gaat er af", buldert de stem, "we beginnen. Er moeten snel harige koppen rollen! Pinn heeft niet lang meer, hij is al nummer 10!"

-wordt vervolgd-