Mijn reistas staat altijd klaar en die van de jongsten ook. Er zitten dingen in die er nooit uit gaan.
De verbandtrommel in de auto is altijd persoonlijk. Onze medicijnen zitten hier bijvoorbeeld in. In de auto liggen dekens en extra zonnenbrillen. Ook heb ik standaard in de auto een rol wc papier, pakje natte lapjes en 2 poetslappen.
Mijn opa zei altijd: het enige dat je nodig hebt is je portemonnee en tandenborstel. Ik heb wel wat meer nodig namelijk ook mijn: zonnenbril, medicijnen, vaseline, water, ID, rijbewijs, donorcodicil, telefoon, kauwgum en geld. Over kleding en schoenen doe ik niet moeilijk. Ik heb wat aan en prop een halve reserve in mijn tas (kleine rugzak). Mijn kinderen moeten hun eigen tas in pakken en deze zelf kunnen dragen.
Voor vertrek ben ik wel bezig te regelen. Bij voorkeur dagen eerder en niet op de dag van vertrek zelf. Planten pech als ik die vergeet.
De honden moet ik wel aflopen en zij moeten genoeg voer hebben. Reservesleutel is ook belangrijk en verder gaat bij mij alles standaard al uit (gas en kraan wasmachine na gebruik).
Het afval in huis is weg en klaar. Zonder of met de verkeerde jas overleef ik wel en met de verkeerde schoenen ook.
Ik ga níet terug om te kijken of mijn deur op slot zit, al was het alleen maar omdat mijn moeder dat altijd deed. Zij was nog in staat om 100 km terug te rijden om dat te controleren.
Vrij schrijven is creatief schrijven. Dit stukje is nav de blog "moeite met weggaan" van mijn schrijfmaatje 'Klein'.
