Het stormt nog steeds. Zij ziet het niet meer zitten. Al weken heeft zij te kampen met het modderpad waar zij dagelijks door moet ploeteren. Anderhalve kilometer naar haar auto en 1.5 kilometer terug en dat vaak 2x per dag.

Het modderpad is eigenlijk geen modderpad maar een glijbaan van schapenstront en -pies. De tractor van de schapenboer maakt de ellende nog groter.

Hoewel de Gemeente drie jaar terug (weliswaar 5 maanden later bij mooi weer) poolshoogte kwam nemen en de boer meedeelde dat hij de openbare weg niet mocht vervuilen, de schapen over eigen land moest laten lopen, trekt deze zich hier, tot op de dag van vandaag, weinig van aan.

Eén reden zal zijn dat de boer zelf niet in de bende woont. Een andere reden is dat de boer de stadsmensen liever ziet gaan dan komen en óók een reden is de psychopaat van een buurvrouw met haar oplichtersvriend die er alles aan doen om bij de boer in het gevlij te komen en haar het leven onmogelijk te maken.

Iedere keer als het stel voorbijkomt in hun "vrolijke" busje steken zij hun middelvinger naar haar op.

Als zij een wapen had gehad, had zij beiden allang overhoop geschoten en die boer er bij.

Het gaat harder stormen, het regent zo hard dat je geen hand voor ogen kunt zien. Ze besluit naar buiten te gaan. Zij kent de weg. Deze keer zal het modderpad haar helpen. En als de modderstroom zijn werk heeft gedaan, het noodweer voorbij is en de regen alles heeft schoongespoeld zullen ook de problemen voorgoed voorbij zijn.