Stories: George de man (Cut George)

Er was eens een man die George heette. George vond zichzelf geweldig. Meerdere keren per dag stond hij voor de spiegel zichzelf te bewonderen. Niemand ziet er zo woestaantrekkelijk en raszuiver uit als ik, zei hij tegen de spiegel. Iedereen moet mij wel geweldig vinden. De spiegel had grote moeite om niet in lachen uit te barsten, maar hield zich stil. Zij wilde haar tong graag houden en met George wist je het nooit. In haar loopbaan had zij beslist grotere schoonheden gezien dan de bleke bloemkoolkoppen van George en zijn volgelingen. 

Hoe ouder George werd, hoe zekerder hij was van zijn ongekende schoonheid en... wijsheid. Al jong was hij buiten in de natuur bezig. Niet omdat hij zo'n natuurliefhebber was, maar om op dieren te experimenteren. Hij ving ze, sneed ze open en peuterde en trok met een pincet organen en ingewanden er uit. Hij was dol op snijden. Het zijn maar dieren, zei hij als iemand er al iets van zei, dieren hebben geen gevoel. 

Wat George beweerde geloofden velen, hij wist alles met veel geklets te bewijzen. Vaak stond hij op het marktplein, met een stem alsof hij een wasknijper op zijn neus had, zijn waarheid te verkondigen. Hij was er van overtuigd dat hij de enige, ware onderzoeker was en de wereld verkeerd werd voorgelicht. Hij zou de geschiedenis herschrijven. 

Dat George er flink naast zat wist alleen de spiegel. Zij begon al aardig groen uit te slaan van ergernis.