Peter mag van opa beslist niet de tuin uit,
Want hij is nog maar een kleine spruit.
Vakantie? Dan moet hij spelen achter het gesloten hek.
De haak en grendel zitten er op, dat vindt de kleine jongen wel gek.

Hij is namelijk bevriend met een vogeltje héél klein,
dat ook veel liever rondvliegt boven het plein.
Nu wacht het op Peter en zit op een dikke tak,
van de walbootboom en tjirpt op zijn gemak:

Kom Peter doe nu het hek toch open,
dan kunnen wij naar de vijver lopen.
Ook Eend wil zeker weten met ons mee,
Zij is geen hoogvlieger, maar zwemt voor twee.

Maar opa heeft heel goed in de gaten,
wat Peter en het vogeltje samen bepraten.
Jij blijft in de tuin, zegt opa met klem!
Maar... als de wolf komt dan pak ik hem,
zegt Peter zonder angst of beven,
Al zag hij nog nooit één wolf in zijn leven.
Niet tussen de bloemkolen of rode biet
en ook tussen de wasknijpers zag hij hem niet.

En dan ineens staat er zomaar een wolf voor de deur,
hij lijkt op een hond, maar heeft wel een andere geur.
Peter haalt daarom snel een stevig stuk touw,
om de wolf te gaan strikken. Wat maak je mij nou,
gromt de wolf, die er heel wat euro's onder verwedt,
dat de jagers er aan komen en hij verzet
zich daarom uit alle macht en met hand en tand,
want gevangen worden door een kleuter is best gênant!

Het touw zit strak, er is geen pincet tussen te krijgen,
de wolf krijgt het flink benauwd en begint te hijgen,
Vakantiejagers dat zijn pas onmensen,
de wolf baalt en zou het liefste wensen,
dat hij nog veilig in zijn hol lag te slapen
en hij begint er spontaan van te gapen.

Peter die veel van dieren, dus ook wolven, houdt,
Krijgt het van de jagers hun tromgeroffel benauwd.
En nu komt ook opa er nog met de afwasbostel aan,
het liefst laat Peter de wolf nu weer gaan.
Tenslotte is een wolf wel het trouwst en loyaalste beest,
dat er voor de mensen is geweest.