Stories: Vrouw Holle
Er was eens een vrouw met 2 dochters. De eerste was aardslui, lelijk en haar lieveling, de tweede was behulpzaam, mooi en gehaat. Zij werd slechter behandeld dan een hond.
Terwijl het goede hart vrolijk al het werk deed zaten moeder en lieveling met een kwaaie kop onder de appelboom.
Als lieveling op de fiets naar het plein ging, de kroegen afliep en handenvol euro's uitgaf, werkte de goedhart op het land, rooide de aardappelen, sneed sla en plukte spruitjes en bloemkolen. Daarna deed zij de was, verzamelde de wasknijpers en spon wol. Met een beetje geluk in het zonnetje.
Al dromende achter het spinnenwiel prikte zij haar vinger. Behalve dat het zeer deed, er een splinter in haar vinger zat en er bloed op de spoel kwam gebeurde er niets. Geen 100 jaar slapen totdat de geschikte prins geboren was en oud genoeg om haar te redden. Met een pincet peuterde zij de splinter uit haar vinger en ging naar de put om het bloed weg te wassen.
Lieveling, net terug van de kroeg, parkeerde met haar zatte kop met fiets en al tegen haar zusje aan zodat deze de put in kukelde. Dat was een flinke smak.
Toen het meisje bij kwam was zij in een prachtige omgeving. Het gras was er veel groener, de bloemen roken en de walnootboom riep om geschud te worden. Dat was een kleine moeite, dus het meisje tikte met een haak de noten uit de boom. Net klaar hoorde zij alweer roepen. Een stel pizza's lagen te verbranden in een steenoven. De Domino die ze er in had gezet was ze duidelijk vergeten en nergens te bekennen.
Rustig wandelde zij verder en kwam bij een weerhuisje waar een vrouw in een deuropening stond. Dag Goedhart, zei zij, ik ben vrouw Holle. Wat leuk dat je er bent. Wil jij mij niet helpen? Ik kan hier namelijk niet weg dan verandert het weer. Goedhart wilde dat wel.
Een jaar lang hielp zij. Toen was het tijd om te gaan. Tel tot 20 als je de poort doorgaat en sluit je ogen, zei vrouw Holle. Goedhart deed wat haar gezegd werd. Toen zij haar ogen weer open deed stond zij naast de put. Zij was van top tot teen bedekt met goud en edelstenen. Als een vlieg op de stroop kwam haar moeder op haar af en probeerde de edelstenen van haar af te trekken. Dat ging natuurlijk niet daarom smeet zij haar lieveling de put in.
Er ging weer een jaar voorbij toen er een met pek en veren bedekt monster in de tuin opdook. Het jammerde vreselijk. Toen de moeder bewapend met een geweer ging kijken bleek het lieveling te zijn. Omdat zij zelfs te lui was om een afwasborstel op te pakken, had vrouw Holle haar op passende wijze beloond. Gelukkig hield moeder veel van haar dochter en mocht zij blijven. Zij kon nu vogelverschrikker zijn op het land. Haar uiterlijk en gejammer kwamen daarbij goed van pas.

Afbeelding: pixabay.com
Het sprookje Vrouw Holle gaat eigenlijk over de Godin Hel. De put is de ingang naar de onderwereld. Het is daar blijkbaar niet zo slecht voor wie zich wat uitslooft en... je wordt beloond voor je daden (of gestrafd). Een terugkeer uit de hel/onderwereld blijkt ook hier mogelijk (een nieuw leven).
Dit sprookje doet mee aan de schrijfuitdaging van Hans van Gemert. Wil jij ook mee doen? Kijk dan bij de blog hier onder.