Dit is een vervolgverhaal op "Hard van leer trekken"
Het lag er eenzaam en verlaten bij, het leek morsdood, het zelfgebakken brood.
Zij had het gemaakt. Voor het eerst sinds lange tijd.
De knip op de beurs, zuinigheid met vlijt had het jarenlang voorkomen tot haar grote spijt.
In de keuken hoorde hij zingen
en praten tegen de kat,
de heerlijkste geuren drongen zijn neusgaten binnen,
terwijl hij lag in bad.
Nee, niet in een kuip warm water, gewoon in het ledige, niets.
Hij moest toch ergens slapen en iets was beter dan niets.
"Sta op ouwe zeur", klonk een stemmetje vanachter de badkamerdeur.
"Vort weg met jou, koop een presentje voor je vrouw."
Grommend schuifelde hij de straat op.
Voor het raam zag hij een clownspop.
Het ding sprak hem aan: "Koop mij."
"Jij bent schreeuwend duur", snauwde hij.
Zijn oog viel op de afprijsbak
met poppetjes van plastic.Gewiekst stopte hij ze in zijn zak.
"Bedankt" mompelde hij en schuivelde aan de bewaking voorbij.
Deze knikte ietwat verrast naar de hoogbejaarde gast.
Weer thuis was zij er niet.
Waar hing zij uit die stomme griet?
Waar was zij nu weer heen?
Hij tikte op het brood "zo hard als steen".
Met een mes stak hij er in, dat was een goed begin.
Hij peuterde, plukte en pelde de inhoud er uiten toen de klus eindelijk was geklaard gromde hij nogmaals luid
Het werk dat deed hem goed.
Met een vrolijk gemoed
zette hij de poppetjes in hun nieuwe thuis,
de broodgrot,
eindelijk had zij haar lang gewenste poppenhuis.
Van de inhoud maakte hij wel broodpap
met magere melk en suiker als warme hap.
Zijn bedje was weer gespreid,
geen Klessebes vannacht, maar zijn eigen warme meid.
De foto komt van pixabay.com
Dit is een vervolgverhaal op:
Dit verhaal doet mee aan de 140w schrijfuitdaging van frutselenindemarge en de schrijfuitdaging van Hans van Gemert op Yoo.rs.
#140w #kortverhaal #kittywu #wakeupkitty #stapelbed #verhalen
