Dag 2017

Het is vroeg, 5:05. De laatste dag van het jaar. Ik ben al een uurtje wakker, misschien al langer. Om 6;00 uur gaat de oliebollenkraam open, dat ga ik wel redden nu. Er staat een kop thee op tafel.

2017 bijna ten einde, en het is misschien vreemd, maar ik kan er niet zoveel van terug halen. Ik weet dat ik een lange tijd gestopt ben met bloggen, en in die tijd probeerde ik mijn hoofd leeg te maken. Ik keek veel Grey’s Anatomy. Ik was druk in de weer met mijn oudste zoon die eind 2016 een blessure aan zijn voet op liep waarbij hij enkele weken in gips liep en daardoor moest ik m steeds brengen en halen naar en van school. Hij had natuurlijk ook met de bus gekund, allen de bushalte is hier zo’n 10 minuten lopen vandaan.

Ik bracht vele uurtjes door met een latte op de bank. Probeerde mijn drukke hoofd onder controle te houden. Soms dan stokte mijn adem en tintelde mijn tong, en bonsde mijn hart zo hard dat ik dacht dat hij er uit sprong. Ik probeerde te mediteren, te dansen, te roeien, te hoepelen, met wisselend succes. 

Het liefst lag ik onder een steen, of aardiger, met mijn hoofd onder de dekens. Rust dat wilde ik. Alleen zijn, geen rekening houden met wie dan ook.