Wandelen, zeker in de bergen, is niet alleen een lichamelijke maar ook een spirituele ervaring. een moderne vorm van meditatie. Bidden met je benen. Het is zeker ook niet voor niks, dat je hoog in de bergen zoveel kruisen, kapelletjes en madonna"s tegen kom. Zeker in Italië.

Vallantavallei

Het is dan ook niet toevallig dat we in Castello bij de merkwaardige kerk met een volledig beschilderde voorgevel vertrekken. Het is het pad naar rifugio Vallanta op de bekende tour van de Monte Viso. Een mooi pad met sterk stijgende stukken, die je naar adem doen happen maar ook vlakkere gedeelten, waar je weer bij kan komen. Als plantenliefhebbers kunnen we ook een kleine rustpauze inlassen bij het ontdekken van weer een zeldzaam kleinood, in dit geval één kievitsbloempje met afhangend geblokt bloemhoofdje. Het doet mij wel wat denken aan een vermoeide bergwandelaar.

Onze route voor vandaag ligt nog niet helemaal vast. Afhankelijk van de omstandigheden en de conditie willen we nog kunnen kiezen. Op een splitsing moeten we al beslissen, ofwel rechts op naar de verlokkelijke bergmeren van Bertin en Lungo, ofwel rechtdoor naar de rifugio Vallanta, gelegen aan het Lago della Bealera Fourisa. We kiezen voor rechtdoor. Het pad wordt plots breder en iets verder is er een kleine kraan bezig om het pad te verbeteren. Een vreemd maar ook bevrijdend zicht op deze hoogte, het bulldozertje David zien vechten tegen de bergreus Goliath.

Tot mijn blijde verwondering komen we hier ook de oppeppende bulldozer onder de planten tegen, mijn lievelingsplant Rhodiola rosea. Ik knabbel wat overmoedig op een blaadje, maar de smaak kan mij niet echt bekoren, gelukkig kan een slok fris beekwater de verdrogende smaak wegspoelen.

Zicht op Monte Viso


Loading full article...