#wandelen #walking #schoolkinderen #spelletje #dames

Dinsdag 17 juni 2014: Al te vroeg weg gaan was het ook weer niet, al gingen we even na acht uur op pad. Een half uur eerder hadden we het ontbijt naar binnen gepropt in misschien 10 minuten, wat veel te vlug te noemen was. Toch gingen we met goede moed als groep naar beneden naar het typisch verouderde treinstation. De stationschef kwam even na half negen binnenstrompelen in zijn uniform om de aanwezige seinmachine aan te zetten. De trein kwam namelijk binnen niet al te lange tijd langs wat de man in actie zette de machine te bedienen, ook al was dat niet te zien. Om iets na tien voor negen vertrok onze trein, dat uit niet meer dan een wagon bestond en met schoolkinderen was gevuld. We moesten deze keer op nog een halte overstappen dat met NOVA PAKA werd aangeduid, wat een half uur later plaats zou vinden en waar de tweede trein moderner was ingericht, alleen de diesel was hetzelfde. Na drie kwartier bereikte we ons plaatsje om de verderop gelegen bossen te doorkruisen. Maar eerst eens op een niet onaardig terrasje een typisch plaatselijke kopje koffie drinken aan gammele tafeltjes voor twee. De rotspartijen waren behalve rots ook gebruikt als inhammen voor opstapjes om je voeten op te plaatsen. De gevolgde gele route lag dan ook vol met die inhammen die voor mij niet altijd even handig waren, al was de uitkijk hoog een verademing dat ik zeker niet gemist zou hebben. In het dal leek alles wel van speelgoed waarbij het genomen treintje zo uit legostukjes leek opgebouwd. Het tweede uitzichtpunt was anderhalf uur later bij het kerkje dat geel/wit van kleur was en gebouwd al vele jaren terug in Kostalov waar we nu stonden. Al met al toch ook een enorme uitkijk dat uiteindelijk maar een ochtend en een halve middag had gekost. Het aanwezige stroompje met de naam Oleska die dwars door het dorpje liep ging met bochten langs een camping met schooljeugd op kamp. De opgeblazen bootjes waren duidelijk waar te nemen in de stroming. De terugrijdende treinreis was vermoeiend te noemen, wat voor mij even indutte betekende.

Een lief kleine baby op de schoot van een moeder bracht mij even in droomland, al was het kleintje te jong om ook te beseffen dat even indutte er ook bij hoorde. Toch ging de baby voor onze overstap de kinderwagen in en met zijn moeder het perron op, naar zijn oma. Voor ons was de weg naar het dorp over het spoor niet ver meer, al kwam er weer een groep schoolkinderen ons gezelschap houden in de enige coupé. Het uitstappen ging niet al te moeilijk, al bleef de stationschef alsmaar staan om ons dan wel weer uit te zwaaien bij vertrek naar het hotel. Het spelletje "Yahtzee" was dan voor de tweede keer een spelende manier om de verdere avond door te brengen, al waren de twee dames wel erg lachwekkend, met een manier van Nederlands praten waarbij een licht Engels accent hoorbaar was. De vertoonde voetbalwedstrijd van het WK werd gevolgd, alleen ik werd er niet door afgeleid vanwege de lachwekkende dames met hun gejuich.

Loading full article...