Kruidig wandelen bij Chateau-Queyras en Ville-Vieille op het Astragaluspad, sentier des Astragales. Langs het GR-pad 85A, naar de dorpje Meyries en Le Rouet, waar we zigzag afdalen naar het indrukwekkende Chateau-Queyras om dan langs de rivier Le Guil terug te keren naar onze verblijfplaats in Ville-Vieille.

Chateau-Ville-Vieille

Ville-vieille is niet voor niks als onze verblijfplaats gekozen. Vlakbij ligt in de warme helling een mini natuurgebied met maxi-plantengroei. Sentier des astragales, genoemd naar een een bijzondere Vlinderbloemige astragalussoort, die de Franse naam astragale queu-de-renard draagt. Dus vossenstaart naar de wollige lange bloem of de dikke bruine zaadpluis, die nu eind augustus in grote getale te zien is. We bekijken het gebiedje vandaag nog oppervlakkig, willen tussendoor deze plek nog eens rustiger bekijken. Nu wandelen we stevig door richting het hoger gelegen GR-pad 85A, toch bewonderen we nog de bloeiende hyssop, zien de Artemisia campestris, jeneverbes, wilde kruisbes en nog veel meer. Hogerop wordt het zicht op Chateau-Ville-Vieille ook steeds mooier, langs een mooi beekvalleitje en een lorkenhellingbos klimmen we tot 1750 meter en komen dan op het brede pad van de GR.

Herfsttijloos

Op hoogte blijvend wandelen we tot het dorpje Meyries, onderweg zien de bergweilanden purper van de herfsttijloos. We vallen dan ook op onze knieen om foto's te maken. Deze colchicum autumnale is niet alleen mooi maar ook geheimzinnig giftig. Verdund word de bol nog steeds in de homeopathie gebruikt om ontstoken gewrichten te genezen. Colchicine, een alkaloïde, is een heel oud ontstekingsremmend middel dat tegen jicht werd gebruikt. Er is echter maar een klein verschil is tussen een werkzame en een giftige dosering. Er was een tijd dat kinderspeelgoed vooral door de natuur werd aangereikt. In de zaaddozen van de herfsttijloos rammelen de zaden. Kinderen plukten deze zaaddozen wel. Het werd dan een levensgevaarlijk rammelaartje. Nu is er niet met de zaden te rammelen en wij wandelen verder naar Le Rouet, waar we de afdaling naar Chateau-Queyras aanvatten. In Rouet is er naast enkele huizen vooral een oud kerkje en kerkhof te bewonderen. De houten gegraveerde kruisen leunen tegen de stenen muur.

Chateau-Queyras

De zigzag afdaling leidt ons weer door de indrukwekkende lariksbossen, tussendoor krijgen we spectaculaire doorzichtjes op het chateau van Queyras. Ook hier heeft de fortenbouwer Vauban flink zijn best gedaan. In het dorp drinken we een biertje en doen wat boodschappen, steken de Guil over, wel langs de brug en volgen dan de weg terug naar Ville-vieille. We wandelen nu langs de Noordkant van de vallei, de ubac genaamd, de plantengroei is dan ook duidelijk anders, meer bos en schaduwminnende planten oa de echte guldenroede en de beredruif groeien hier volop. Een combinatie die ons een geneeskrachtige kruidenthee tegen blaasontsteking verschaft.

We klimmen nog stevig op deze brede grindweg tot we weer op een smaller pad kunnen afdalen naar Ville-Vieille. Nog heel wat planten zijn hier te bewonderen, bij een beekje en dus vochtiger plekje vinden we nog het vleesetend vetblad en verder op zelfs gele monnikskap en de zaaddozen van de martagonlelie. In de verte zien we al het kerkje van Chateau-Ville-Vieille. Een dagje kruidig wandelen zit er op, een stevige maaltijd in de gîte met de toepasselijke naam 'Les Astragales' zal ons goed smaken.

Info Queyras

De gemakkelijkste toegangsweg tot de Franse Queyras loopt via de stad Guillestre, gelegen 30 km ten zuiden van Briancon. Een andere, mooie toegangsweg loopt via de Tour de France Col d’Izoard (2360 m). De belangrijkste rivier in dit gebied is de Guil, het dal van de Guil vormt dan ook het grootste deel van het Parc Naturel Regional du Queyras.

#wandelen #Alpen #bergen #Queyras