Al struinend over de prachtige heuvelrug deel 2
Na gehannes door modder heen stond er half in het midden van het bospad een zwarte Mercedes zonder hoorbare motor geparkeerd. Het was duidelijk dat de bestuurder zich waarschijnlijk autorit. Ik vroeg mij tegelijk of hij/zij wel verstand van parkeren had, want er was verder ook geen andere parkeermogelijkheid zichtbaar. Nog net ging ik langs het rechterachterlicht voorbij de metaallak die van dichtbij erg donkerblauw zag. De wagen was nog net niet geblindeerd van de ramen, waar je doorheen net de bekleding van de zitplaatsen kon zien. Voorbij de Mercedes liep het wandelpad nog 200 meter, toen ik links van mij bungalows zowat opgepropt zag staan in een straat dat parallel liep aan het wandelpad. Gek genoeg had deze straat geen naam, maar bezat de straatnaam waar ook het wandelpad eindigde. Alleen was de naam van het Groene Park leesbaar dat duidelijk langs de naamloze straat stond opgesteld en je alleen zag als je de inrit binnen reed. In de verte zagen we al het staal van de rails en even tevoren ook een trein die met gepaste snelheid ons eindstation zou bereiken.