Warenhuis

 Ik was 10-11 jaar toen ik mijn vader mocht helpen, natuurlijk was ik veel keer met hem mee geweest. Maar hij mij beloofd dat ik nu eigen karweitjes zou krijgen, samen gingen wij op weg, over het padje langs de sloot. Langs de buurman, het padje eindigde bij de schuur van mijn vader, hij deed de deur open en zei kijk daar mag jij volgend jaar konijnen hokken gaan bouwen, ik zal je wel helpen erbij. Dan mag jij konijn gaan fokken, ik gaf een schreeuw van blijdschap dank je pap.

Kom hier heb je twee stokjes en ik heb er ook twee, samen liepen wij het warenhuis in waar de tomaten de eerste bloemetjes lieten zien. kijk zei vader en naam in elke hand een stokje en liep een pad in en liet de stokjes langs de touwtjes waar langs de tomaten omhoog groeide, gaan. Hij noemde dit tomaten tikken, het stuifmeel in de bloempjes moeste de stamper bevruchten zodat er tomaten aan gingen groeien. Ik was reuze benieuwd of ik al mocht beginnen. Vader vroeg heb je het goed gezien, ik knikte toe maar, loop maar door het pad en aan het eindje loop je terug door het andere pad.

Zo mocht ik elke dag tomatentikken, een minder leuk werkje was rotte tomaten rapen die op de grond waren gevallen. Maar daar kon je weer leuke geintjes uithalen, op een dag zou er een vertegenwoordiger komen en mijn vader zei tegen mij, neem een rotte tomaat in je hand en geef dan die mijnheer een hand en dan heel hard knijpen, wel een kleintje nemen hoor anders ziet hij het.

Toen die mijnheer kwam raapte ik snel een tomaat op en liep naar die mijnheer toe en gaf hem een hand en kneep toen heel hard de tomaat fijn. De smurrie liep over de hand van die mijnheer, die heel boos werd dus ik vluchtte het warenhuis uit, later riep die mijnheer mij en zei lachend ik had je wel door hoor.