Wat een bewogen dag

De ochtend bracht een onaangename verrassing toen we ontdekten dat een vos onze kippen en haan had aangevallen. Het enige wat overbleef van de haan, heb ik met respect begraven. Te midden van deze chaos hoorde ik het gepiep van een kuiken. Onze broedende hen zat op eieren, maar helaas was het nest verwoest, de eierschalen en veren verspreid overal. Na een uitgebreide zoektocht vond ik een klein zwart kuiken, de enige overlevende van deze tragedie.

Nu nemen we de rol van de moederhen op ons, zorgend dat het kuiken warmte, voedsel en water krijgt, terwijl we waakzaam blijven voor onze hond Freki, die geïntrigeerd is door het gepiep van het kuiken. We hebben nog gezocht naar de hen of andere kippen in de hoop dat ze zich ergens verborgen hadden, maar tevergeefs.

Tot onze schrik ving onze hond iets in de tuin. Eerst dachten we aan een kip, maar het bleek een jong vosje te zijn, onschuldig en aandoenlijk. Helaas had onze hond het vosje zo stevig vast dat het na enkele ademhalingen stierf. Het is een harde herinnering aan de cycli van de natuur; onze kippen werden prooi om jonge vosjes te voeden. Het is tragisch dat dit allemaal is gebeurd. Misschien als we de vossen hadden kunnen voeden, zouden ze onze kippen met rust hebben gelaten. Maar het lot heeft anders beslist.

Vaarwel, lieve kippen en klein vosje. Jullie zullen elkaar blijven achtervolgen in de geestenwereld. Het was zeker een dag om niet snel te vergeten.