Kees en Ans zijn al jaren getrouwd en ogen als een gelukkig stel. Op een dag komt Kees binnen en zegt, "Je kunt aan het werk in het warenhuis naast het bedrijf, waar ik werk. "Ans kijkt hem aan en wil blij zijn maar ze voelt zich op die plek niet echt gewenst. De keren dat ze op het bedrijf kwam, waar hij zelf werkte hing er een rare stille sfeer. De mensen waren aardig maar toch ze kon ook niet zeggen, waar het gevoel vandaan kwam.
Ze had er daarna ook nooit meer bij stil gestaan,ze kwam er gewoon niet graag. Ze was wel blij dat ze eindelijk kon solliciteren en de dag daarop gingen ze samen er heen. Toen ze de winkel in liepen, keek Ans naar de kassa's om de mensen daar te begroeten maar ze kreeg alleen maar boze blikken van de twee meiden achter de kassa's en de twee jongen bij die hun stonden keken Ans ook al niet vrolijk aan.
Kees zei, "we gaan die kant," en wees de andere kant op. Daar kwam een vrouw aan die haar vriendelijk aan keek en zei, "Goedemiddag, Ik ben Sanne en heb gehoord van uw man dat u hier komt solliciteren." Ans knikte en gaf haar een hand. "Dan zou ik graag via de email uw CV willen ontvangen." Ik zal het e-mailadres op een papier schrijven. Als u even mee loopt dan pak ik een pen en papier bij de kassa. "Kees blijft in de bij de Vlees afdeling staan en kijk daar zijn ogen uit. Sanne vraagt aan Ans of ze wel gewent is aan een piet precies want dat is de man waar ze mee samen gaat werken is dat en erg streng. Alsof ze Sanne haar ook liever niet bij hun aan het werk wil hebben.
Daar staan ze bij de kassa's en de mensen daar kijken haar op geen enkele manier aan. Ze negeren haar totaal maar Ans kijkt hun ook niet meer aan en houd zich nog alleen bezig met wat ze aan het doen zijn. Sanne geeft haar het briefje en ze nemen afscheid. Ans loopt naar Kees die ondertussen bijna weg loopt te kwijlen bij de vleeswaren.
"kom", zegt Ans, "ik wil een paar van die broodjes, waar je me altijd lekker mee loopt te maken." Samen lopen ze naar de brood afdeling, waar van allerlei lekkere broden, broodjes en zoete broodjes op het schap liggen. De man achter de balie staat heel stil en groet wel maar geeft bijna geen antwoordt als Kees hem wat vraagt. Voordat Kees tegen hem uitgepraat is loopt de man al weg. Kees kijkt verbaasd en Ans ook.... want dit zijn toch allemaal die aardige mensen, waar hij soms dagelijks over praat.
Ans zegt, "volgens mij wil hij je niet horen maar het is ook zelf bediening," dus ze pakken hun broodjes en lopen verder naar de vlees afdeling en pakken verschillende soorten vleeswaren. Dan wil Kees nog even bij de motorolie kijken en Ans loopt alvast naar de kassa maar de dame daar achter laat goed merken dat ze niks van haar wil weten. Wat een stilte maar gelukkig Kees komt eraan. Hij lacht en zegt, "hier ben ik met de olie," maar niemand reageert op hem en dan zegt hij, "Kijk, dit is mijn vrouw," en de dame achter de kassa kijkt hem met een zuur glimlachje aan. De dame achter de andere kassa keek Ans raar aan en de twee jongen ook. Kees trok zich er niks van aan en ging ongestoord verder ze rekenden af en liepen het warenhuis uit.
Ans keek hem aan en zei, "Wat een rare sfeer hing daar en wat leeg is die winkel, alleen het personeel loopt daar. Jij zegt me altijd dat iedereen daar zo aardig is maar daar heb ik niks van gemerkt." Kees zegt ook dat hij er niks van snapt maar vind ook dat het een beetje overdreven dat Ans zo reageert en loopt verder. Ans zit het niet lekker en verwacht ook geen tweede gesprek, haar is het duidelijk dat ze haar daar niet wensen. Kees heeft alle hoop en gooit het erop dat ze overdrijft maar als hij de volgende dag terug komt vraagt Ans, "Hoe was het op je werk." Kees vertelt dat hij een paar boodschapjes had gedaan bij het warenhuis en het was weer gezellig. Ans zegt niks en wat ze denkt, 'Als je zo vriendelijk doet tegen andere vrouwen, dat sommige vrouwen dan het idee krijgen dat je wat van haar wil,' maar wil hij ook niet horen, ze heeft het hem al vaker gezegd.
Kees lijkt soms vrijgezel en hangt vaak de clown uit. Als er een vrouw voorbij loopt draait hij zijn nek nog net niet rond, Ans zit daar vaak bij of loopt daar naast. Soms zie je een meisje ook schrikken als hij zegt dat ze getrouwd zijn. Hij kijkt met open ogen en dan is het ook niet de schuld van de ander. Ans gaat de broodjes maken die zien er wel heerlijk uit en wil een ander leven. Hoe zal ze dit gaan op lossen, dat weet ze nog niet maar ze weet ook dat ze niks terug zal horen van de sollicitatie van het warenhuis.
De kopfoto is van Yoors
Dit verhaal is geschreven voor de schrijfuitdaging van maart
